Η όπερα της Χενάν εμφανίστηκε στα τέλη της Δυναστείας Μινγκ και την αρχή της Δυναστείας Τσινγκ. Αρχικά, ήταν κυρίως άριες που τραγουδούσαν οι ερμηνευτές, χωρίς μακιγιάζ ή προσωπεία, κι αυτό άρεσε στους απλούς ανθρώπους, με αποτέλεσμα να αναπτυχθεί γρήγορα. Η προέλευση της όπερας της Χενάν είναι δύσκολο να ανιχνευτεί και όσα λέγονται σχετικά με την προέλευσή της είναι αντιφατικά.
Η όπερα της Χενάν συνοδεύεται πάντα από οργανική υπόκρουση, με κύρια όργανα τα μπανχού, έρχου, σανσιάν, πίπα, ντίτζι, σενγκ, σουόνα, κ.λπ.
Τα χαρακτηριστικά της όπερας της Χενάν είναι: πρώτα, το πάθος και η διάρκεια, που την καθιστούν κατάλληλη για μακροσκελείς παραστάσεις. Ύστερα, η φυσικότητα, πλοκή συνηθισμένη και κοντά στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων. Τέλος, οξύτατες συγκρούσεις και πολύπλοκες ιστορίες.
Το παραδοσιακό ρεπερτόριο της όπερας της Χενάν περιλαμβάνει πάνω από 1000 όπερες, οι περισσότερες από τις οποίες αφηγούνται ιστορικά γεγονότα, ενώ άλλες μιλούν για γάμους, έρωτες και άλλες ηθικοπλαστικές ιστορίες. Μετά την ίδρυση της Νέας Κίνας εμφανίστηκαν πολλές σύγχρονες όπερες, που περιγράφουν την πραγματικότητα, πράγμα που έδωσε νέα ώθηση στην όπερα της Χενάν.
Σήμερα, η όπερα της Χενάν είναι ακόμη αγαπημένο ψυχαγωγικό είδος των απλών ανθρώπων, ωστόσο η ανάπτυξη και η εξέλιξή της αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα. Ο αριθμός των ακροατηρίων μειώνεται και η επιβίωση των συγκροτημάτων είναι δύσκολη. Η λογοτεχνική υποδομή και η καλλιτεχνική ικανότητα των ερμηνευτικών ομάδων απέχει πολύ από τις ανάγκες της σύγχρονης κοινωνίας και οι καλλιτέχνες δεν έχουν επαρκή γνώση της ιστορίας και της ανάπτυξης της όπερας της Χενάν• έτσι το μέλλον της δεν προβλέπεται ευοίωνο.