Ένα ερώτημα που έχουν η Mao και οι φίλοι της είναι, αφού το κατά κεφαλήν ΑΕΠ του Πεκίνου έχει φτάσει στο μέσο-υψηλό επίπεδο των πλούσιων χωρών, για ποιο λόγο η ζωή τους στο Πεκίνο δεν είναι πλούσια;
Χαμηλό διαθέσιμο κατά κεφαλήν εισόδημα
Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, τα περσινά ΑΕΠ κατά κεφαλήν του Πεκίνου και της Σαγκάης πλησίασαν το επίπεδο των πλούσιων χωρών, με του Πεκίνου να φτάνει τα 80,394 γιουάν (δηλαδή 12,447 δολάρια σε μέση συναλλαγματική ισοτιμία). Σύμφωνα με το όριο της διάκρισης επιπέδου φτώχειας και πλούτου από την Παγκόσμια Τράπεζα, το Πεκίνο έφτασε στο μεσαίο –υψηλό επίπεδο των πλούσιων χωρών, ξεπερνώντας το όριο των 12,276 δολαρίων.
Ταυτόχρονα, πέρσι το διαθέσιμο κατά κεφαλήν εισόδημα των κατοίκων του Πεκίνου ήταν μόνο 32,903 γιουάν, αντιπροσωπεύοντας περίπου το 40% του ΑΕΠ κατά κεφαλήν. Το καθαρό εισόδημα των αγροτών ήταν μόνο 14,736 γιουάν. Πώς και υπάρχει τόση διαφορά μεταξύ του κατά κεφαλήν ΑΕΠ και του κατά κεφαλήν διαθέσιμου;
Ο κ. Γουάνγκ Τζιανμιάο, καθηγητής οικονομολογίας από την Διεθνή Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων Κίνας-Ευρώπης (China Europe International Business School) δήλωσε ότι από το ΑΕΠ μέχρι το διαθέσιμο κατά κεφαλήν υπάρχει μία σειρά πραγμάτων που αποτελούν το ζήτημα της "πρώτης διανομής του εθνικού εισοδήματος".
Το ΑΕΠ διαιρείται σε τέσσερα μέρη: 1. πληρωμή του εργαζομένου, δηλαδή όλα τα μεικτά εισοδήματα, συμπεριλαμβανομένου του μισθού, της κοινωνικής ασφάλισης, άλλα επιδόματα και ο φόρος εισοδήματος φυσικών προσώπων 2. καθαρός φόρος επί της παραγωγής, δηλαδή ο φόρος που παίρνει η κυβέρνηση κατά την παραγωγή, κυρίως ΦΠΑ 3. αποσβέσεις των παγίων περιουσιακών στοιχείων, δηλαδή τα αναλωμένα κεφάλαια κατά την διαδικασία παραγωγής 4. λειτουργικό πλεόνασμα, άρα τα κέρδη προ των φόρων συμπεριλαμβανομένων του φόρου εισοδήματος της εταιρείας.
Ο κ. Γουάν αναφέρει ότι ανά κάτοικο το διαθέσιμο εισόδημα είναι αντίστοιχο με το 40% του ΑΕΠ και είναι χαμηλό, ιδίως, εξαιτίας της χαμηλής κοινωνικής ασφάλισης της Κίνας και έτσι το ποσοστό του Πεκίνου είναι χαμηλότερο από τις πλούσιες χώρες τουλάχιστον 10%. Ο κύριος λόγος για το χαμηλό διαθέσιμο κατά κεφαλήν εισόδημα είναι το χαμηλό ποσοστό πληρωμής των εργαζομένων, έτσι τα ποσοστά των τριών άλλων μερών είναι σχετικά υψηλά.
Για παράδειγμα η απόσβεση των πάγιων περιουσιακών στοιχείων δεν περιλαμβάνεται στην διανομή. Αν ο αριθμός της απόσβεσης είναι μεγάλος, ο αριθμός της διαθέσιμης διανομής των συνολικών εισοδημάτων θα μειωθεί αντίστοιχα. Τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι η συνολική επένδυση των πάγιων περιουσιακών στοιχείων του 2011 έφτασε τα 31 τρις γιουάν, με αύξηση 23.6% σε σύγκριση με πέρσι.
Ταχύτητα αύξησης των φόρων υψηλότερη από την αύξηση του ΑΕΠ
Το περασμένο Σεπτέμβριο, το φορολογητέο όριο ανέβηκε από τα 2,000 γιουάν στα 3,500 γιουάν. Έτσι μερικοί υπάλληλοι δεν χρειάστηκε να πληρώσουν φόρους.
Ένας δικαιούχος ο κ. Λι μας είπε ότι "τώρα πληρώνω φόρο 60 γιουάν λιγότερο σε σύγκριση με το παρελθόν, αλλά 60 γιουάν δεν είναι τίποτα, αν θέλω να αγοράσω ρούχα, μπορώ μόνο στο Taobao (το πιο φτηνό κατάστημα online στο Κίνα). Το τρέχον μηνιαίο εισόδημα είναι 3,700 γιουάν, και μετά την αφαίρεση της ασφάλισης, μένουν μόνο 2,800 γιουάν στην τσέπη.
Παλαιότερα στοιχεία δείχνουν ότι η αύξηση στο όριο για το φόρο εισοδήματος μείωσε κατά 60 εκ. τους φορολογουμένους, και έτσι τα ετήσια έσοδα του κράτους μειώθηκαν περίπου κατά 200 δις γιουάν. Άλλα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι τα περσινά φορολογικά έσοδα έφτασαν στα 8972 δις γιουάν με αύξηση 22.6% σε σύγκριση με την ίδια περίοδο, και η ταχύτητα αύξησης είναι 9.2% υψηλότερη από του ΑΕΠ.
Ανέφερε ο κ. Γουάν ότι από το 1997 έως το 2011, η ταχύτητα αύξησης των φορολογικών εσόδων της κυβέρνησης κάθε χρόνο ήταν υψηλότερη από του ΑΕΠ. Ενώ η ταχύτητα αύξησης των καθαρών φορών επί παραγωγής επίσης ήταν λίγο πιο ψηλή από του ΑΕΠ, ιδίως η ταχύτητα αύξησης των φορών εισοδημάτων των εταιριών και των φυσικών προσώπων ξεπέρασε πολύ την ταχύτητα ανάπτυξης του ΑΕΠ.
Ο κ. Σουέ, έχει μια κατασκευαστική εταιρεία, της οποίας ο ετήσιος τζίρος είναι περίπου 1 εκ γιουάν και το ποσοστό του λογιστικού κέρδους ετησίως είναι περίπου 8%. Κάθε χρόνο η καταβολή των κρατικών και περιφερειακών φόρων αντιπροσωπεύει το 40% της λογιστικής αξίας των καθαρών προ του φόρου κερδών. Επίσης, υπάρχουν τα έξοδα για το μάρκετινγκ, τις δημόσιες και διαπροσωπευτικές σχέσεις και άλλα, μόνο για την διατήρηση και λειτουργία της επιχείρησης. Από πέρυσι, λόγω της συνεχούς πτώσης της οικονομίας στο εξωτερικό, πολλοί πελάτες από το εξωτερικό ακύρωσαν τις παραγγελίες και η ζωή του κ. Xue, έγινε πιο δύσκολη. "Πέρυσι αυξήθηκε το ΦΠΑ και το κατώτατο όριο φόρου των επιχειρήσεων, αλλά νομίζω ότι τα αποτελέσματα δεν είναι αρκετά" είπε ο κ. Xue, ο οποίος πρόσθεσε ότι, ελπίζει η κυβέρνηση να βάλει περισσότερους φόρους στις μεγάλες επιχειρήσεις, και ιδίως στις μονοπωλιακές κρατικές επιχειρήσεις.
Ο κ. Γουάν Τιενλόνγκ, επιστημονικός συνεργάτης του Διεθνούς Οικονομικού και Χρηματιστηριακού Κέντρου της Κίνας, λέει ότι μολονότι πέρσι έγιναν προσαρμογές στο φορολογικό σύστημα της Κίνας, η μεταρρυθμίσεις θα συνεχιστούν συμπεριλαμβανομένων των φορολογικών κλιμακίων και των φορολογικών συντελεστών έτσι ώστε το σύστημα να βελτιωθεί γενικότερα.
[ 
]
