Το 2001, λαμβάνοντας υπόψη ότι στην επαρχία ο αριθμός παιδιών σχολικής ηλικίας μειώνεται, το Συμβούλιο της Επικρατείας της Κίνας άρχισε να εφαρμόζει την πολιτική της «συγχωνεύσεως των διάσπαρτων σχολείων», η οποία απαιτεί οι τοπικές αρχές να αλλάξουν την τοποθεσία πολλών σχολείων στις αγροτικές περιοχές.
Με την πολιτική αυτή, ο αριθμός των δημοτικών σχολείων της υπαίθρου μειώθηκε σημαντικά από τα 440.284 το 2000 στα 210.894 το 2010, δηλαδή κατά το ήμισυ μέσα σε δέκα χρόνια.
Ο κ. Λιού Σανχουάι, μελετητής στο Κέντρο Έρευνας για την Εκπαίδευση στην Επαρχία του Πανεπιστημίου της Βορειοανατολικής Κίνας, επέκρινε την πολιτική αυτή τονίζοντας ότι η συγχώνευση των σχολείων μεταφέρει τις δαπάνες της κυβέρνησης στο αγροτικό κοινό, σπαταλάει το χρόνο των παιδιών και αυξάνει τους κινδύνους που ελλοχεύουν στο δρόμο για το σχολείο. Η έρευνά του δείχνει ότι με την εφαρμογή της συγχώνευσης, η μέση απόσταση από το σπίτι στο σχολείο αυξήθηκε κατά 4,05 χλμ. Ταυτόχρονα, το μέσο ετήσιο κόστος του οικότροφου μαθητή, δηλαδή 1157,38 γιουάν (140 ευρώ), αποτελεί ένα σημαντικό επιπλέον έξοδο για ένα αγροτικό νοικοκυριό.
Ο υπουργός παιδείας, κ. Γιουάν Γκουεϊρέν, ομολόγησε πρόσφατα ότι υπάρχουν αρκετά προβλήματα στην συγχώνευση των σχολείων και στην επόμενη φάση της εφαρμογής της πολιτικής αυτής θα δώσουν έμφαση στην ευκολία πρόσβασης των μαθητών στα σχολεία, στην ασφάλειά τους, καθώς και στη βελτίωση των συνθηκών στα οικοτροφεία.
[ 
]
