Το βουνό Λουσάν βρίθει με ανεμοδαρμένες κορυφές, οι οποίες παρουσιάζονται στον παρατηρητή σε άπειρες φυσικές μορφές. Μερικές κορυφές υψώνονται απο το έδαφος σαν βελόνες, άλλες φαίνονται επικίνδυνα απότομες αλλα και ταυτόχρονα κομψές . Το πιό γνωστό χαρακτηριστικό αυτού του βουνού είναι ίσως η αλλεπάλληλα επανερχόμενη ομίχλη η οποία σκεπάζει τις κορυφές του σχεδόν όλο τον χρόνο.
Σε ένα ποίημα αφιερωμένο στο νεφέλιο βουνό Λουσάν, ο διάσημος ζωγράφος και καλλιγράφος της δυναστείας Μίνγκ, Τάνγκ Μποχού, έγραψε:
"Το όρος Κουάνγκλου (η παλιά ονομασία του Λουσάν), τυλιγμένο στην ομίχλη, αιωρείται πέρα και απο τις ψηλότερες ουράνιες κορυφές."
Έτσι, δεν εκπλήσει το γεγονός οτι ο εφυής ποιητής της δυναστείας Σόνγκ, Σού Ντονγκπό, αναρωτιέται:
"Πως θα μπορούσε κανείς να περιγράψει την όψη του Λουσάν, μια και ο παρατηρητής βρίσκεται ολημερώς περιτυλιγμένος απο την ομίχλη του;"
Το Λουσάν είναι πέρα απο την φυσική ομορφιά του ένα απο τα πνευματικά κέντρα του κινέζικου πολιτισμού. Συνδυάζει Βουδιστικούς ναούς, Ταοιστικούς ναούς αλλα και κομφουκιανικά στοιχεία με ιστορικές τοποθεσίες στις οποίες δίδαξαν οι πλέον διαπρεπείς Διδάσκαλοι τoυ κινέζικου πνέυματος. Αυτό το πνευματικό στοιχείο αναμιγνύεται αρμονικά με τα πανέμορφα τοπία που ενέπνευσαν κατα καιρούς άπειρους καλλιτέχνες και βοήθησαν να δημιουργηθεί μια χαρακτηριστική αισθητική προσέγγιση της φύσης, η οποία διαπρέπει την κινέζικη κουλτούρα μέχρι σήμερα
Το Λουσάν προστέθηκε το 1996 στην λίστα της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO
[ 
]
