Τα παιδιά ανεβαίνουν έναν γκρεμό με μια ξύλινη σκάλα προς ένα απομονωμένο χωριό στην κορυφή ενός βουνού στην Αυτόνομη Νομαρχία Λιανγκσάν Γι, επαρχία Σιτσουάν της νοτιοδυτικής Κίνας, στις 14 Μαΐου 2016. Το χωριό Ατουλέρ (Atuler), σπίτι για 72 οικογένειες, είναι γνωστό ως «χωριό του γκρεμού» επειδή η κάθετη απόστασή του από το έδαφος είναι 800 μέτρα. Οι δρόμοι που οδηγούν στον έξω κόσμο είναι 17 ξύλινες σκάλες. [Φωτογραφία / VCG]

Δεκαπέντε παιδιά χρησιμοποιούν τακτικά μια σκάλα από ραττάν για να ανεβοκατεβαίνουν έναν γκρεμό 800 μέτρων στο δρόμο τους προς και από το οικοτροφείο κάθε δύο εβδομάδες, στην Αυτόνομη Νομαρχία Λιανγκσάν Γι της επαρχίας Σιτσουάν.

Τα παιδιά, ηλικίας από 6 έως 15, ανήκουν σε 72 οικογένειες στο χωριό Ατουλέρ της κομητείας Τζαοτζούε. Οι χωρικοί πηγαίνουν στην πλησιέστερη αγορά αρκετά χιλιόμετρα μακριά μια φορά την εβδομάδα χρησιμοποιώντας την ίδια σκάλα για να αγοράσουν τις αναγκαιότητες και να πουλήσουν αγροτικά προϊόντα, κυρίως πιπεριές και καρύδια.

Η σκάλα είναι μια αλυσίδα από 17 μικρότερες σκάλες δεμένες μαζί, μερικές ακόμη είναι κάθετες και στερεωμένες στον γκρεμό με ράβδους χάλυβα ή ξύλα. Δεν υπάρχουν μέτρα ασφαλείας. Ένας χωρικός σε ηλικία 40 ετών έπεσε από τον γκρεμό και πέθανε πριν από λίγο καιρό.

Οι περισσότερες από τις οικογένειες ζουν σε σπίτια φτιαγμένα από λάσπη, αχυροσκεπή και ξύλα. Οι χωρικοί είπαν ότι οι πρόγονοί τους επέλεξαν να ζήσουν σε αυτό το δύσκολο μέρος για να κρυφτούν από τον πόλεμο και τις φυλετικές συγκρούσεις.

Αλλά αυτό έχει οδηγήσει σε μεγάλο βιοτικό πρόβλημα. Χρειάζεται περίπου δύο ώρες για τα παιδιά, με οδηγία ενός ενηλίκου, να ανέβουν τον γκρεμό και σχεδόν μιάμιση ώρες για να κατέβουν.

Όταν ένας χωρικός είναι πολύ άρρωστος για να κατέβει το βουνό, κάποιος άλλος πρέπει να τον δέσει στην πλάτη για να κατέβουν τον γκρεμό μαζί με τη βοήθεια άλλων δύο χωρικών.

Όλοι οι χωρικοί ζουν χωρίς οικονομική ασφάλεια με λιγότερο από $ 1 την ημέρα.

«Το κύριο εισόδημά μας είναι από τις πιπεριές και το ξύλο καρυδιάς», είπε ο αρχηγός του χωριού, ο Ερ Τιτζιάνγκ. «Οι αγοραστές ξέρουν ότι είμαστε από το χωριό στην κορυφή του βουνού και ότι δεν θέλουμε να μεταφέρουμε το πιπέρι ή τα καρύδια πίσω, έτσι αγοράζουν σε πολύ χαμηλή τιμή, δεν έχουμε άλλη επιλογή».

Ο Απί Τζιτί, επικεφαλής του Κόμματος του χωριού Ατουλέρ, είπε: «Είναι αδύνατο να οικοδομήσουμε ένα σχολείο στην κορυφή του βουνού, γιατί η περιοχή είναι πολύ μικρή. Το σχολείο κάτω από το βουνό έχει σταθερή παροχή ρεύματος και νερού και οι συνθήκες διαβίωσης είναι πολύ καλύτερες από αυτές στο χωριό».

Το κόστος διαβίωσης είναι 300 γιουάν (41€) το εξάμηνο για κάθε παιδί στο σχολείο. Η εκπαίδευση είναι δωρεάν. Αλλά το κόστος διαβίωσης εξακολουθεί να είναι μια μεγάλη δαπάνη για τους γονείς.

Ο Τζικέ Τζινσόνγκ, υπάλληλος των αρχών της κομητείας Τζαοτζουέ, είπε: «Θα κοστίσει περίπου 60 εκατομμύρια γιουάν για την κατασκευή ενός δρόμου που συνδέει το Ατουλέρ με τα δύο άλλα απομακρυσμένα χωριά. Αλλά οι αρχές της κομητείας έχουν μόνο 200.000 γιουάν για το έργο».

Ο Τζικέ είπε ότι είναι εξωπραγματικό να μετεγκατασταθούν από το χωριό κάτω από το βουνό, γιατί η γη τους είναι στο βουνό και οι χωρικοί θα τη χάσουν αν μετακινηθούν σε άλλα μέρη, όπου η γη ανήκει σε άλλα χωριά.

Αφού τα ΜΜΕ ανέφεραν τον επικίνδυνο δρόμο προς το σχολείο, ο Λιν Σουτσένγκ, επικεφαλής του Κόμματος της νομαρχίας, υποσχέθηκε να χτίσει μια αυτοσχέδια σκάλα από χάλυβα για να αντικαταστήσει τη σκάλα από ραττάν, το συντομότερο δυνατό για να εξασφαλιστεί η ασφάλεια των κατοίκων του χωριού.

Οι αρχές θα καλέσουν αργότερα εμπειρογνώμονες για να συζητήσουν πως να λυθεί το πρόβλημα της φτώχειας και της μεταφοράς, είπε ο Λιν.

Ο Κε Λαγκέ, επικεφαλής του Κόμματος της κομητείας, δήλωσε ότι οι αρχές εξετάζουν το ενδεχόμενο να προσελκύσουν επενδυτές για να μετατρέψουν την εθνική κουλτούρα και το γραφικό τοπίο στα βουνά σε ένα τουριστικό αξιοθέατο.

Μια πανοραμική όψη των παιδιών ανεβαίνοντας τον γκρεμό, 14 Μαΐου 2016. Παίρνει περίπου μιάμιση ώρες για έναν νέο και ευκίνητο χωρικό να ανέβει το βουνό, και ακόμα περισσότερο για τα παιδιά. Όταν ο καιρός είναι κακός, κανείς δεν βγαίνει έξω από το χωριό. [Φωτογραφία / VCG]

Το χωριό βρίσκεται στην πλαγιά του βουνού, 13 Μαΐου 2016. Σύμφωνα με τον Απί Τζιτί, υπήρχε ένα τελεφερίκ που συνέδεε το χωριό με τον έξω κόσμο. Όμως, λόγω του υψηλού κόστους χρήσης, είχε χρησιμοποιηθεί ελάχιστα πριν αφαιρεθεί. Ένας χωρικός είπε ότι ακόμα και μια μεταλλική σκάλα κοστίζει εκατομμύρια και δεν έχει κατασκευαστεί μέχρι τώρα. [Φωτογραφία / VCG]

Μια πανοραμική όψη του χωριού Ατουλέρ, 12 Μαΐου 2016. Το χωριό βρίσκεται στην πλαγιά ενός βουνού με υψόμετρο 1.400 μέτρα. Ο επικεφαλής του Κόμματος του χωριού ο Απί Τζιτί είπε ότι από όσο γνωρίζει, επτά ή οκτώ άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους όταν ανέβαιναν τον βράχο. [Φωτογραφία / VCG]

Ένας χωρικός στέκεται πάνω σε ένα βράχο για να λάβει σήμα με το κινητό του, 13 Μαΐου 2016. Σύμφωνα με τον Απί Τζιτί, το χωριό ήταν ειρηνικό και πλούσιο, χάρη στην εύφορη γη του και την απομόνωση που το προστάτευσε από τον πόλεμο και τους ληστές. Αλλά τώρα το καθυστερεί στον εκσυγχρονισμό με τον έξω κόσμο, λόγω της κακής μεταφοράς και έτσι οι περισσότεροι χωρικοί ζουν σε συνθήκες φτώχειας. [Φωτογραφία / VCG]

Τα παιδιά του χωριού που δεν πηγαίνουν στο σχολείο είναι λόγω ασφάλειας ή φτώχειας, 14 Μαΐου 2016. Χωρίς δρόμο, οι πιπεριές και τα καρύδια που φυτεύονται από τους χωρικούς και τα ζώα που τρέφονται από αυτούς δεν μπορούν να μεταφερθούν έξω από το χωριό. Λίγα κορίτσια εκτός χωριού θέλουν να παντρευτούν νέους άνδρες από αυτό το χωριό. [Φωτογραφία / VCG]

Τα παιδιά ανεβαίνουν μια ξύλινη σκάλα στον δρόμο προς το σπίτι τους, 14 Μαΐου 2016. Τα παιδιά πηγαίνουν σε ένα σχολείο στους πρόποδες του βουνού και πάνε στο σπίτι δύο φορές το μήνα. [Φωτογραφία / VCG]

Τα παιδιά ξεκουράζονται στην ξύλινη σκάλα, 14 Μαΐου 2016. [Φωτογραφία / VCG]

Ένα κορίτσι κρατιέται πάνω σε ένα βράχο καθώς ανεβαίνει το βουνό, 14 Μαΐου 2016. [Φωτογραφία / VCG]