έργο του Χονγκ Ρεν
Επί δυναστείας Γιουάν (1271-1368) οι «Τέσσερις Μεγάλοι Ζωγράφοι» -Χουάνγκ Γκονγκουάνγκ, Νι Τζαν, Γου Τζεν και Γουάνγκ Μενγκ- αντιπροσωπεύουν το ύψιστο επίπεδο της ζωγραφικής τοπίου. Τα έργα τους επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό τη ζωγραφική των δυναστειών Μινγκ (1368-1644) και Τσινγκ (1644-1911).
Τον καιρό της Δυναστείας Μινγκ έχουμε την ανάδειξη της Σχολής Ζωγραφικής Γουμέν, που εμφανίζεται στη Σουτζόου, εκεί που καταλήγει ο Ποταμός Γιανγκτζέ. Φροντίζοντας να συνεχίζουν την παράδοση της Κινεζικής ζωγραφικής, οι τέσσερις δάσκαλοι της Γουμέν κατευθύνονται σε καινούργιους δρόμους και αναπτύσσουν τα δικά τους μοναδικά στυλ.
Όταν οι Μαντσού έρχονται στην εξουσία, το 1644, οι καλύτεροι ζωγράφοι της εποχής αποφασίζουν να δείξουν την πικρία τους απέναντι στην Αυλή των Τσινγκ (1644-1911) με πολλούς τρόπους. Το έργο «Τέσσερις Δάσκαλοι-Μοναχοί» - Τζου Τα, Σι Τάο, Κουν Τσαν και Χονγκ Ρεν- τους δείχνει με τα κεφάλια ξυρισμένα, για να διαδηλώσουν την αποφασιστικότητά τους να μην υπηρετήσουν τη νέα δυναστεία, να ζωγραφίζουν ήσυχες σκηνές από τη φύση και την παραδοσιακή τέχνη για να παρηγορήσουν την πίκρα τους.
[ 
]
