Ακολουθώντας την εισαγωγή του Βουδισμού στην Κίνα από την Ινδία, τον 1ο μ.Χ. αιώνα, σταδιακά αποκτά μεγάλη σημασία η τέχνη των θρησκευτικών τοιχογραφιών.
Η Κίνα ήταν βυθισμένη σε μια κατάσταση διαιρέσεων και διασπάσεων βασιλείων από τον 3ο μέχρι τον 6ο αιώνα. Έτσι οι ακατάπαυστοι πόλεμοι και οι διαδοχές και εναλλαγές δυναστειών όξυναν τη σκέψη των Κινέζων καλλιτεχνών που, με τη σειρά τους, προώθησαν την εξέλιξη της τέχνης. Τοιχογραφίες σε σπήλαια, σε ταφικούς θαλάμους, χαράξεις σε πέτρες και τούβλα καθώς και τεχνικές χρήσης βερνικιών (λάκας) άκμασαν σε μια περίοδο που αποδείχτηκε πολύ σημαντική για την ανάπτυξη της παραδοσιακής κινεζικής ζωγραφικής.