Ο τελευταίος δρόμος στην Κίνα

Η Αμπουλουόχα είναι το τελευταίο χωριό της Κίνας που συνδέθηκε με το ασφαλτοστρωμένο οδικό σύστημα της χώρας το περασμένο καλοκαίρι. [Φωτογραφία/ China Daily]

Ταξιδεύοντας έξω από την Αμπουλουόχα συχνά σήμαινε σκισμένο παντελόνι. Αυτό συνέβαινε επειδή η μόνη διέξοδος από το χωριό που βρίσκεται στην κομητεία Μπουτουό της αυτόνομης νομαρχίας Λιανγκσάν Γι της επαρχίας Σιτσουάν, ήταν ένα επισφαλές ορεινό μονοπάτι από σαθρές πέτρες που έπεφταν από τις πλαγιές του βουνού σε κάθε βήμα.

Οι κάτοικοι του χωριού έπεφταν συχνά κάτω από τις πλαγιές που ήταν ακόμα και 90 μοιρών, με το επικίνδυνο ταξίδι να κρατάει οκτώ ώρες προς κάθε κατεύθυνση.

Τα περισσευούμενα καρύδια των χωρικών - μια πολύτιμη σοδειά - σάπιζαν αν δεν κατάφερναν να τα μεταφέρουν έξω από τα βουνά για να τα πουλήσουν. Οι αγρότες εκεί ζούσαν κυρίως από τη γεωργία επιβίωσης, τρώγοντας χοντρό καλαμπόκι που σε άλλα μέρη θα προοριζόταν για ζωοτροφή, καθώς αυτό μόνο μπορούσε να αναπτυχθεί στο γενικά άγονο έδαφος πάνω στις βραχώδεις πλαγιές.

«Όταν υπήρχε ξηρασία, δεν υπήρχε καλαμπόκι. Πεινούσαμε», θυμάται ο αρχηγός του χωριού, Τζιλιέ Ζιρί.

Σήμερα μερικοί χωρικοί έχουν αγοράσει αυτοκίνητα και εργάζονται ως οδηγοί από τότε που στρώθηκε ο δρόμος. [Φωτογραφία από τον Erik Nilsson/China Daily]

Η Αμπουλουόχα μέχρι τις αρχές του 2000 δεν είχε τρεχούμενο νερό. Έτσι, η έλλειψη βροχοπτώσεων προκαλούσε και άλλα προβλήματα πέρα από τις άνυδρες καλλιέργειες.

«Το λάδι των φαναριών ήταν πολύτιμο πριν αποκτήσουμε ηλεκτρική ενέργεια το 2013», λέει ο Τζιλιέ Ζιρί. «Αυτό συνέβαινε γιατί κανείς όταν πήγαινε στην κοντινότερη πόλη δεν μπορούσε να μεταφέρει πίσω περισσότερα από όσα χρειαζόταν άμεσα. Μερικές φορές δεν μπορούσε καν να κουβαλήσει τα βασικά.»

Αυτό άλλαξε τον Ιούνιο του 2020, όταν ολοκληρώθηκε ένας δρόμος 3,8 χιλιομέτρων και η Αμπουλουόχα έγινε το τελευταίο χωριό της Κίνας που συνδέεται με το οδικό σύστημα. Πλέον χρειάζονται μόλις 15 λεπτά οδικώς για να βγει κανείς από το χωριό και περίπου δύο ώρες πάνω-κάτω στις οδοντωτές κορυφές για να φτάσει στην κοντινότερη πόλη.

«Αμπουλουόχα» στη γλώσσα των Γι είναι «ένα μέρος έξω από το πεπατημένο μονοπάτι». Αλλά το χωριό δεν ανταποκρίνεται πια σε αυτό το παρατσούκλι.

Ο οικισμός της εθνίας των Γι που μετράει 65 νοικοκυριά και 253 άτομα, κατάφερε και έβγαλε πέρυσι τα τελευταία 29 νοικοκυριά 187 ατόμων, από την ακραία φτώχεια.

Τώρα ο νέος δρόμος δίνει τη δυνατότητα στους αγρότες στο απομακρυσμένο και ορεινό χωριό της επαρχίας Σιτσουάν να καλλιεργούν πορτοκάλια και μάνγκο για να τα πουλήσουν στον έξω κόσμο. [Φωτογραφία από τον Erik Nilsson/China Daily]

Το πιο δύσκολο κομμάτι της κατασκευής του δρόμου ήταν η διάνοιξη σε δύο σήραγγες, μήκους περίπου 270 και 360 μέτρων, αντίστοιχα, μέσα από τα βουνά.

Δύο εργάτες έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της κατασκευής, όταν ο εκσκαφέας τους - ο οποίος είχε πετάξει μέχρι εκεί κρεμασμένος από ένα ελικόπτερο Mil Mi-26 - έπεσε σε μια πλαγιά όταν έγινε μια κατολίσθηση. Το όχημα φαίνεται ακόμα σήμερα, εν μέρει θαμμένο, εν μέρει σκαρφαλωμένο σε ένα βράχο σε σχήμα αγκαθιού.

Ο δρόμος απαιτούσε επίσης την κατασκευή μιας γέφυρας που εκτείνεται στο ποτάμι δίπλα στο χωριό, το οποίο οι αγρότες περνούσαν προηγουμένως χρησιμοποιώντας σχοινιά, μερικές φορές με κατσίκες και κοτόπουλα δεμένα πάνω στο σώμα τους.

«Οι χωρικοί ήταν δύσπιστοι όταν άκουσαν για τα σχέδια για την κατασκευή του δρόμου. Δεν πίστευαν ότι ήταν δυνατό, και επειδή ζούσαν τόσο καιρό σε απομόνωση, δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι θα άρχιζαν να ζουν με άλλο τρόπο», θυμάται ο Τζιλιέ Ζιρί.

Πίσω του, οι αγρότες φτυαρίζουν την κοπριά προβάτων γύρω από τους κορμούς των δενδρυλλίων πορτοκαλιού και μάνγκο – καλλιέργειες που δίνουν σε μετρητά υψηλές τιμές και οι ντόπιοι αγρότες ελπίζουν ότι θα φέρουν νέα ευημερία όταν ωριμάσουν σε δύο χρόνια, τώρα που θα μπορούν να τα πουλήσουν έξω από τα βαθιά βουνά.

«Οι κάτοικοι ήταν δύσπιστοι ακόμα και όταν είδαν το ελικόπτερο να πετάει οχήματα κατασκευής», λέει ο αρχηγός του χωριού.

Το πιο δύσκολο κομμάτι της κατασκευής του δρόμου ήταν η διάνοιξη δύο τούνελ μέσα από βουνά κοντά στο χωριό. [Φωτογραφία από τον Erik Nilsson/China Daily]

Ο 26χρονος αρχηγός είναι ο πρώτος απόφοιτος πανεπιστημίου του χωριού Αμπουλουόχα.

«Οι ντόπιοι συνήθιζαν να κάνουν παιδιά σε νεαρή ηλικία», λέει ο ίδιος. «Τα περισσότερα παιδιά δεν μάθαιναν γράμματα μέχρι που χτίστηκε το σχολείο μέσα στο χωριό το 2005».

Μερικοί από τους μαθητές της πρώτης τάξης ήταν 16 ετών εκείνη τη χρονιά.

«Ως παιδιά, όταν ανεβαίναμε στο βουνό, έπρεπε απλώς να σκουπίσουμε τα δάκρυά μας και να συνεχίσουμε την προσπάθεια», θυμάται ο Τζιλιέ Ζιρί.

Ο ίδιος αποφάσισε να επιστρέψει για να εφαρμόσει την τριτοβάθμια εκπαίδευση στην ανάπτυξη του χωριού του. Ο οικισμός σήμερα ελπίζει να αναπτύξει τον τουρισμό και η Αμπαλουόμπα να γίνει γνωστή ως οικολογικό χωριό, χρησιμοποιώντας την ιδιότητά της ως ο τελευταίος οικισμός της Κίνας που συνδέθηκε με το οδικό σύστημα ώστε να έχει μοναδική απήχηση στους ταξιδιώτες. Έχουν χτιστεί δύο μικροί εκθεσιακοί χώροι που δείχνουν τη διαδικασία κατασκευής του δρόμου και τις μεταμορφώσεις που έχει φέρει στο χωριό, μέσα σε κτίρια κατασκευασμένα σύμφωνα με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική των Γι.

Ο δρόμος «κολλάει» πάνω στις απόκρημνες βουνοπλαγιές. [Φωτογραφία από τον Erik Nilsson/China Daily]

Η κοινότητα ετοιμάζεται επίσης να ανοίξει τον πρώτο της αγροτικό ξενώνα (nongjiale), για τους τουρίστες. Ο αυτοκινητόδρομος έχει, πράγματι, αποδειχθεί κινητήρας ευημερίας.

Ο 30χρονος Τσιεσά Νιουζινάν, αγόρασε ένα βαν για να οδηγεί τους ανθρώπους μέσα και έξω από τον οικισμό. Η Τσιεσά Ζισιά, 38 ετών, αγόρασε ένα μηχανοκίνητο τρίκυκλο για τη μεταφορά εμπορευμάτων από και προς την Αμπουλουόχα. Η Άντα Ντάνγκε, 46 ετών, άνοιξε ένα μικρό κατάστημα και ο 32χρονος Τσιεσά Σεκόνγκ, πούλησε το άλογό του και αγόρασε μια μοτοσικλέτα.

Οι κάτοικοι συμφωνούν ότι ο δρόμος άνοιξε πραγματικά έναν δρόμο για τους κατοίκους της Αμπουλουόχα, με τον οποίο θα καθοδηγήσουν την ανάπτυξη και θα κατευθύνουν τη μοίρα τους.