Τυφλός δάσκαλος φωτίζει την μελέτη των μαθητών της υπαίθρου

Ο Λου Γουεντζιάν αφηγείται ιστορίες με την συνοδεία του κουαϊμπάν που είναι ένα μουσικό όργανο από μπαμπού, στην τάξη του στο σχολείο της περιοχής Σανγκτσιό, στην επαρχία Χενάν της κεντρικής Κίνας, στις 2 Δεκεμβρίου 2021. (Xinhua/Zhang Haoran)

Ο 50χρονος Λου Γουεντζιάν ξεκινά συνήθως τη μέρα του με ένα καθορισμένο πρόγραμμα. Ξυπνά πριν την ανατολή του ηλίου για να πάει στο επαρχιακό σχολείο όπου εργάζεται. Κρατώντας το μπαστούνι του, περπατά σε ένα γνώριμο μονοπάτι δίπλα στα χωράφια με σιτάρι. Το σώμα του είναι σκυφτό αλλά ο ρυθμός του γρήγορος.

Ώρες αργότερα, οι μαθητές αρχίζουν να μπαίνουν στην τάξη για να διαβάσουν και ο Λου είναι ήδη εκεί και τους περιμένει. Είναι μια συνήθεια που έχει αναπτύξει στις τρεις δεκαετίες διδασκαλίας του.

«Αν και το μάθημα της ιστορίας δεν είναι στο πρωινό πρόγραμμα, φτάνω νωρίς καθώς μου αρέσει να ακούω τους μαθητές να διαβάζουν δυνατά αποσπάσματα από βιβλία», λέει ο Λου, που είναι τυφλός.

Ο Λου είναι καθηγητής ιστορίας στο 3ο Γυμνάσιο της πόλης Τζαντζί στο Σανγκτσιό, στην επαρχία Χενάν της κεντρικής Κίνας. Γεννημένος σε μια φτωχή αγροτική οικογένεια σε ένα χωριό του Τζαντζί, άρχισε να ενδιαφέρεται για την ιστορία ως έφηβος και αργότερα έγινε δεκτός στο κολέγιο καθηγητών Σανγκτσιό (που τώρα είναι το Παιδαγωγικό Πανεπιστήμιο του Σανγκτσιό) σε ηλικία 19 ετών. Μετά την αποφοίτησή του, εργάστηκε ως δάσκαλος σε ένα τοπικό σχολείο.

Νέος στη διδασκαλία, συνήθιζε να ξενυχτάει για να προετοιμάσει τα μαθήματα. Όταν έγινε 23 ετών όμως έμαθε ότι είχε αρχίσει να χάνει την όρασή του.

«Ήταν τον Οκτώβριο του 1994. Μετά από έναν πυρετό, μια μέρα η όρασή μου θόλωσε ξαφνικά και δεν μπορούσα να δω καθαρά», θυμάται ο ίδιος.

Το πρόβλημα με την όρασή του επιδεινώθηκε σιγά σιγά και η όρασή του έγινε πιο θολή. Έχασε το μεγαλύτερο μέρος της όρασης στο αριστερό του μάτι και υπέστη αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς που τελικά οδήγησε σε τύφλωση στο δεξί του μάτι.

«Εκείνη την εποχή, οι γιατροί μου είπαν να σταματήσω τη διδασκαλία, λέγοντας ότι αν συνέχιζα να χρησιμοποιώ υπερβολικά τα μάτια μου, μπορεί να γινόμουν εντελώς τυφλός. Η διάγνωση και το σκοτάδι μπροστά μου έμοιαζαν να βάζουν τέλος στην καριέρα μου».

Ωστόσο, μια επανένωση που έγινε την σωστή στιγμή του έδωσε ελπίδες. Ακούγοντας την κατάστασή του, η κοπέλα του Λου, η Τζανγκ Τζιογίνγκ, επέστρεψε στο πλευρό του για να του κάνει παρέα και να του προσφέρει υποστήριξη. Προσφέρθηκε να του διαβάζει τα εγχειρίδια της ιστορίας για να τον βοηθήσει να απομνημονεύσει τις πληροφορίες και να προετοιμάσει τα μαθήματα. Παντρεύτηκαν τον επόμενο χρόνο.

Κάποιοι μαθητές του τότε τον επισκέφτηκαν στο διαμέρισμά του και του μίλησαν για την εμπειρία της Τζανγκ Χαϊντί, που είναι γνωστή συγγραφέας σε αναπηρικό αμαξίδιο και πρόεδρος της Κινεζικής Ομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία, για να τον ενθαρρύνουν να συνεχίσει να εργάζεται ακόμη και ενόψει αντιξοοτήτων, όπως τους είχε συμβουλέψει κι εκείνος παλαιότερα.

«Ήταν δύσκολο, αλλά προσπάθησα να συγκεντρωθώ και να τα καταφέρω για τους μαθητές μου», όπως λέει σήμερα ο ίδιος. Για να τον βοηθήσει να προετοιμαστεί για τα μαθήματά του, η σύντροφός του, του διάβαζε τα κεφάλαια του σχολικού βιβλίου λέξη προς λέξη μέχρι να μπορέσει να της τα επαναλάβει. Μερικοί από τους μαθητές του προσφέρθηκαν επίσης εθελοντικά να του διαβάζουν βιβλία στα διαλείμματα μεταξύ των μαθημάτων.

«Δεδομένης της κατάστασής μου, το σχολείο μου έδωσε ειδική άδεια να μην γράφω τα σχέδια των μαθημάτων, αλλά να έχω τα σχέδια στο μυαλό μου. Πάντα ασχολούμαι με τον σχεδιασμό του μαθήματος εκ των προτέρων -- την αρχή, ποιες ιστορίες πρέπει να αναφερθούν και πώς να τελειώσω το μάθημα.»

Με τις προσπάθειες του και τη βοήθεια των γύρω του, ο Λου όχι μόνο είναι σε θέση να απομνημονεύσει κάθε λέξη στα σχολικά του βιβλία, αλλά κάνει και την τάξη «σκηνή» του. Κατά την διάρκεια του μαθήματος, τραγουδά εκείνα τα τραγούδια που έχουν γραφτεί από ιστορίες ιστορικών προσώπων στο ρυθμό του κουαϊμπάν, ενός μουσικού οργάνου από μπαμπού.

«Έπρεπε να κάνω τα μαθήματά μου ζωντανά και ενδιαφέροντα, ώστε οι μαθητές να με παρακολουθούν, καθώς δεν μπορώ να παρατηρήσω τις αντιδράσεις τους με τα μάτια μου», όπως λέει ο ίδιος.

Ο Γουάνγκ Ζιγουέι, ένας μαθητής της 3ης Γυμνασίου πιστεύει ότι τα μαθήματα του Lu είναι ενδιαφέροντα. «Στην τάξη, αφηγείται συχνά ιστορίες συνοδευόμενος από το κουαϊμπάν, λέει αστεία και μας κάνει ερωτήσεις τυχαία γυρίζοντας τραπουλόχαρτα, έτσι ώστε όλοι να έχουν ίσες ευκαιρίες συμμετοχής».

Μετά το μάθημα, παίζει μπάσκετ με τους μαθητές του και συνομιλεί μαζί τους. Ασκείται και στην καλλιγραφία στον μαυροπίνακα.

Ο Λου αναφέρει ότι περισσότεροι από 4.000 μαθητές, του έχουν διαβάσει βιβλία. Ανάμεσά τους είναι ο Γιν Σιάο-Σιάο, ένας μαθητής της 3ης Γυμνασίου που κάποτε του έγραψε ένα γράμμα.

«Αν και έχεις κακή όραση, δεν εγκατέλειψες τη διδασκαλία. Αναρωτιόμουν τι είδους δύναμη σε στήριξε για να συνεχίσεις την καριέρα σου ως δάσκαλος και είπες ότι πηγή δύναμης είμαστε εμείς. Τα μάτια μου ήταν γεμάτα δάκρυα και η καρδιά μου γεμάτη σεβασμό. Μας έμαθες ότι δεν πρέπει να τα παρατάμε ακόμα και όταν η ζωή είναι σκληρή.»

Τον Μάρτιο του 2021, η σύζυγος του Λου διαγνώστηκε με καρκίνο του παχέος εντέρου. Έκτοτε, ο Λου μετακινείται μεταξύ του νοσοκομείου και του σχολείου. Κάθε φορά όμως που εμφανίζεται μπροστά στους μαθητές του, κρύβει την κούρασή του και παραδίδει μαθήματα με τον συνηθισμένο εύθυμο τρόπο.

«Υπάρχει πάντα διέξοδος από κάθε πρόβλημα, οπότε είναι καλύτερα να αντιμετωπίζουμε κάθε πράγμα θετικά», λέει ο Λου, συνοψίζοντας σε αυτά τα λόγια τη φιλοσοφία του.

Ο Λου έχει δωρίσει περισσότερα από 30.000 γιουάν (περίπου 4.714 δολάρια ΗΠΑ) για να επιδοτήσει φοιτητές από οικογένειες με οικονομικές δυσκολίες. Καθιέρωσε επίσης ένα «βραβείο ονείρου», το οποίο κυμαίνεται από 5 γιουάν έως 100 γιουάν, για να ανταμείψει τους μαθητές για την πρόοδό τους.

Μερικοί από τους μαθητές του έχουν γίνει δεκτοί σε πανεπιστήμια και οι τάξεις του έχουν κερδίσει βραβεία διαφόρων επιπέδων για την ποιότητα της διδασκαλίας του.

Σήμερα, εκτός από την περιστασιακή βοήθεια από τους μαθητές, η προετοιμασία της τάξης διευκολύνεται από ένα λογισμικό ομιλίας.

«Ήταν οι μαθητές μου που με βοήθησαν όταν είχα πρόβλημα, οπότε τώρα θέλω να τους ανταποδώσω την χάρη» λέει ο ίδιος.

Ο Λου Γουεντζιάν κάνει ερωτήσεις στους μαθητές γυρίζοντας τραπουλόχαρτα στο σχολείο του Σανγκτσιό, στην επαρχία Χενάν της κεντρικής Κίνας, 2 Δεκεμβρίου 2021. (Xinhua/Zhang Haoran)

Ο Λου Γουεντζιάν (2ος δεξιά) περπατά με μαθητές στο σχολείο στο Σανγκτσιό, στην επαρχία Χενάν της κεντρικής Κίνας, 2 Δεκεμβρίου 2021. (Xinhua/Zhang Haoran)

Ο Λου Γουεντζιάν (δεξιά) τρώει μαζί με έναν μαθητή σε σχολείο στο Σανγκτσιό, στην επαρχία Χενάν της κεντρικής Κίνας, 2 Δεκεμβρίου 2021. (Xinhua/Zhang Haoran)