Γυναίκες της Κίνας – Μια ερμηνεύτρια της Όπερας Κουντσού

Η Γουάνγκ Φανγκ έχει δει πολλά σκαμπανεβάσματα στο Κουντσού, μια παραδοσιακή μορφή όπερας, τα τελευταία 40 χρόνια. [φωτογραφία: China Daily]

Από το Σουτζόου, η Γουάνγκ έχει δώσει την καρδιά και την ψυχή της στην Όπερα Κουντσού και έχει κερδίσει δύο φορές το Βραβείο του Δαμάσκηνου - το κορυφαίο βραβείο της Κίνας για παραστάσεις θεάτρου και όπερας. Άρχισε να μαθαίνει την παραδοσιακή μορφή τέχνης το 1977. Η τότε 14χρονη βυθίστηκε στην ομορφιά της όπερας Κουντσού και έζησε πολλές θετικές και αρνητικές καταστάσεις τα επόμενα 40 χρόνια.

Γεννημένη με μελωδική φωνή, στην Γουάνγκ άρεσε να τραγουδά και να χορεύει όταν ήταν μικρή. Την επέλεξαν για να γίνει μέλος του θιάσου της όπερας Κουντσού του Σουτζόου όταν ήταν ακόμη στο γυμνάσιο. Ωστόσο, οι γονείς της αρνήθηκαν την πρόσκληση του θιάσου, επιμένοντας ότι πρέπει να συγκεντρωθεί στις σπουδές της και να μην εγκαταλείψει το σχολείο. Μόνο όταν τα μέλη του θιάσου επισκέφτηκαν επανειλημμένα τους γονείς της και μίλησαν ειλικρινά για το ταλέντο της, οι γονείς έδωσαν τελικά τη συγκατάθεσή τους.

Η εκμάθηση αυτής της παραδοσιακής μορφής τέχνης δεν ήταν ποτέ εύκολη. Άρχισε να μαθαίνει πώς να προφέρει τις λέξεις, να τις τραγουδάει λυρικά και να κάνει χειρονομίες με απαλές κινήσεις. Ως ηθοποιός που έπαιζε ρόλους πολεμικών καλλιτεχνών στην αρχή, έπρεπε να αφιερώσει επιπλέον χρόνο στην εξάσκηση των κινήσεων κουνγκφού. Χρόνια αργότερα, η Γουάνγκ χρησιμοποίησε τη λέξη «αδιανόητα» για να περιγράψει πόσο δύσκολες ήταν εκείνες οι μέρες που μάθαινε για πρώτη φορά Κουντσού. Γινόταν μούσκεμα στον ιδρώτα το καλοκαίρι, ενώ το χειμώνα ένιωθε συχνά τσιμπήματα στα χέρια της όταν προπονούνταν σε ερειπωμένες τάξεις με σπασμένα τζάμια.

"Αλλά ήμουν νέα και με μεγάλη αποφασιστικότητα εκείνη την εποχή. Όσο δύσκολο κι αν ήταν, πάντα ξυπνούσα νωρίς το επόμενο πρωί για να εξασκηθώ", θυμάται η Γουάνγκ. «Ποτέ δεν παραπονέθηκα στους γονείς μου γιατί δεν ήθελα να ανησυχούν για μένα».

Η Γουάνγκ λέει ότι δεν αγάπησε την όπερα κουντσού στην αρχή, αλλά όταν ήταν γύρω στα 20, παρακολούθησε την παράσταση «Το Περίπτερο της Παιώνιας» που ερμήνευσε η Τζανγκ Τζιτσίνγκ μία δεξιοτέχνης αυτής της μορφής τέχνης, και κάτι άλλαξε μέσα της εκείνη την στιγμή.

«Σοκαρίστηκα», λέει η Γουάνγκ. "Κάθε της κίνηση ήταν γεμάτη κομψότητα και λεπτότητα. Κάθε στίχος στο τραγούδι της ήταν τέλειος. Με κυρίευσε η ομορφιά του Κουντσού για πρώτη φορά στη ζωή μου, και από τότε μου έχει μείνει."

Τώρα, η Γουάνγκ έχει γίνει η ίδια μια κορυφαία ερμηνεύτρια του Κουντσού. Οι ερμηνείες της έχουν εντυπωσιάσει γενιές κοινού και βοήθησαν στην προώθηση αυτής της μορφής τέχνης στους νέους.

«Το Κουντσού συνδυάζει ποίηση, τραγούδια, χορό και μουσική και απαιτεί την ολόψυχη συμβολή των ερμηνευτών», λέει η Γουάνγκ. «Η παρουσίαση άφθονων καλλιτεχνικών στοιχείων είναι ο λόγος που το Kunqu με εντυπωσίασε περισσότερο.»

Η Γουάνγκ έχει εμφανιστεί πολλές φορές στο εξωτερικό. Λέει ότι εξεπλάγη όταν ανακάλυψε ότι η μορφή τέχνης άρεσε στο ξένο κοινό. Και ενώ κάποιοι δεν καταλάβαιναν τους στίχους που τραγουδούσαν στα κλασικά κινέζικα, εκτιμούσαν τις ερμηνείες.

Η καλλιτέχνης της Όπερας Κουντσού, Γουάνγκ Φανγκ, έχει δει πολλά σκαμπανεβάσματα αυτής της παραδοσιακής μορφής τέχνης τα τελευταία 40 χρόνια. [φωτογραφία: China Daily]

Ωστόσο, ως μια από τις παλαιότερες κινεζικές όπερες, η Κουντσού θεωρήθηκε ξεπερασμένη και δύσκολη για να την απολαύσει κανείς, ειδικά η νέα γενιά. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 έως τα τέλη της δεκαετίας του 1990, με τον αριθμό του κοινού να μειώνεται και τη συρρίκνωση της αγοράς, πολλοί θίασοι Κουντσού δυσκολεύτηκαν να πουλήσουν εισιτήρια και αναγκάστηκαν να διαλυθούν.

Ο θίασος της όπερας Κουντσού του Σουτζόου έπαιζε δωρεάν εκείνη την εποχή, αλλά η Γουάνγκ και οι συνάδελφοί της διαπίστωναν συχνά ότι οι ερμηνευτές ήταν περισσότεροι από το κοινό.

«Όλοι νιώθαμε χαμένοι. Ως ερμηνευτές, μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε πολλές δυσκολίες, αλλά το ότι αγνοηθήκαμε για πολλά χρόνια από το κοινό ήταν το χειρότερο».

Για να βγάλει τα προς το ζην, η Γουάνγκ εργάστηκε κάποτε με μερική απασχόληση σε ένα στούντιο φωτογραφίας γάμου μακιγιάροντας νύφες. Αλλά ο ενθουσιασμός της για το Κουντσού την έκανε να εγκαταλείψει τη δουλειά που έδινε μηνιαίο μισθό 3.000 γιουάν (464 δολάρια) και να επιστρέψει στον θίασο, ο οποίος το 1995 μπορούσε να της δώσει μόνο 200 γιουάν το μήνα.

«Όταν κοιτάζω πίσω εκείνες τις μέρες, καταλαβαίνω ότι οι παραδοσιακές μορφές τέχνης μπορούν να αναβιώσουν μόνο εάν η χώρα αναπτυχθεί καλά», λέει η Γουάνγκ. «Μόνο όταν η χώρα είναι ευημερούσα, η ζωή των ανθρώπων μπορεί να γίνει καλύτερη και μπορούν να αφιερώσουν περισσότερο χρόνο σε πνευματικές αναζητήσεις».

Το Κουντσού καταχωρήθηκε ως άυλη πολιτιστική κληρονομιά της UNESCO το 2001. Με τη βοήθεια της επαρχιακής κυβέρνησης και των πολιτιστικών τμημάτων του Σουτζόου, η πόλη παρέχει δωρεάν παραστάσεις Κουντσού σε φοιτητές από το 2007. Οι καλλιτέχνες έχουν δώσει παραστάσεις για περισσότερους από 400.000 μαθητές καθώς και διαλέξεις σε τοπικά σχολεία.

«Σε σύγκριση με τις παλαιότερες γενιές, το Κουντσού είναι πιο αποδεκτό από τις νεότερες γενιές», λέει η Γουάνγκ. «Μερικοί μαθητές που άκουγαν τις διαλέξεις μας στο σχολείο έχουν γίνει σήμερα επαγγελματίες ερμηνευτές».

Τα τελευταία χρόνια, το Σουτζόου έχει δημιουργήσει πολλά θέατρα Κουντσού για να εξασκηθούν οι νέοι καλλιτέχνες μπροστά σε τουρίστες και τοπικό κοινό που απολαμβάνουν αυτή τη μορφή τέχνης. Οι ικανοί ερμηνευτές έχουν επίσης την ευκαιρία να συμμετάσχουν σε μεγάλες παραστάσεις.

«Πιστεύω ότι η γοητεία του Κουντσού δεν θα ξεθωριάσει ποτέ», λέει η Γουάνγκ. «Τώρα, η χώρα δίνει μεγαλύτερη προσοχή στη διατήρηση και την αναβίωση του παραδοσιακού πολιτισμού».

Για περισσότερα άρθρα από την σειρά Γυναίκες της Κίνας πατήστε εδώ: Γυναίκες της Κίνας.