Γυναίκες της Κίνας – Η γιατρός που νίκησε την λέπρα

2021-09-09 11:26:54 ​Εύα Παπαζή

Η Λι (αριστερά) χαιρετά μια γυναίκα σε μια επίσκεψη στο χωριό Μαννανσίνγκ (Αναγέννηση), στην επαρχία Γιουνάν, το 1998. [Η φωτογραφία παρέχεται στην China Daily]

Η Λι (αριστερά) χαιρετά μια γυναίκα σε μια επίσκεψη στο χωριό Μαννανσίνγκ (Αναγέννηση), στην επαρχία Γιουνάν, το 1998. [Η φωτογραφία παρέχεται στην China Daily]

Η Λι Χουανγίνγκ, 100 ετών φέτος, έκανε τεράστιες θυσίες, αφιερώνοντας τη ζωή της στη θεραπεία αυτών που κάποτε η κοινωνία απέφευγε με τον πιο σκληρό τρόπο. Ας δούμε την ιστορία και τα μοναδικά κατορθώματα της ζωής της.

Το 1964, όταν η Λι Χουανγίνγκ πήγε στο Χονγκ Κονγκ για να συναντήσει τους γονείς της για πρώτη φορά μετά από έξι χρόνια μακριά, εκείνοι προσπάθησαν με κάθε τρόπο να την πείσουν να πάει μαζί τους στις Ηνωμένες Πολιτείες αντί να μείνει μόνη της πίσω στην Κίνα.

Έξι χρόνια πριν από εκείνη τη συνάντηση, η Λι που τότε ήταν 37 ετών, είχε αποκρύψει από τους γονείς και τα αδέλφια της που είχαν μεταναστεύσει στις ΗΠΑ, το γεγονός ότι είχε εγκαταλείψει την καλοπληρωμένη δουλειά της ως επιστήμονας ειδικευμένη στις μεταδοτικές ασθένειες στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και είχε επιστρέψει στην Κίνα. Στην συνάντηση εκείνη, απέρριψε τις συμβουλές των γονιών της και ήταν η τελευταία φορά που τους είδε καθώς πέθαναν αργότερα στις ΗΠΑ ενώ η ίδια εργαζόταν στην Κίνα.

"Γεννήθηκα στο Πεκίνο και δεν μπορώ να ξεχάσω τις ρίζες μου. Ήταν η κατάλληλη στιγμή που επέστρεψα στα 30 μου, ήθελα να περάσω τα καλύτερα χρόνια μου στην πατρίδα», όπως είχε πει η Λι σε ένα πρόγραμμα συνεντεύξεων στην CCTV-13 One on One το 2019.

Δεκαετίες μετά την επιστροφή της στην Κίνα, η Λι είναι πλέον γνωστή ως επιστήμονας με εξειδίκευση στην πρόληψη και την θεραπεία της λέπρας. Γιόρτασε τα 100α γενέθλιά της πριν από λίγες ημέρες και της απονεμήθηκε ο τίτλος «Πρότυπο Εποχής» από το Τμήμα Δημοσιότητας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας.

Γεννημένη σε μια μορφωμένη οικογένεια το 1921, η Λι έλαβε καλή μόρφωση και εισήχθη στην Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Τονγκτζί το 1939. Συνέχισε το μεταπτυχιακό της στο Πανεπιστήμιο Τζον Χόπκινς στις ΗΠΑ το 1946 και άρχισε να εργάζεται στον ΠΟΥ μετά την αποφοίτησή της το 1950.

Τα επόμενα χρόνια, εργάστηκε στην Ινδονησία και το Μιανμάρ για την πρόληψη και τον έλεγχο των μεταδοτικών ασθενειών, πριν επιστρέψει στην Κίνα το 1958 όπου συνέχισε την έρευνά της στον ίδιο τομέα.

Το 1978, η Λι άρχισε να εργάζεται ως ερευνήτρια ειδικευμένη στη λέπρα στο νεοσύστατο Ινστιτούτο Έρευνας Τροπικής Ιατρικής του Πεκίνου, που συνδέεται με το Νοσοκομείο Φιλίας του Πεκίνου. Ο ΠΟΥ είχε μόλις αναπτύξει τη θεραπεία πολλαπλών φαρμάκων που συνεπάγεται με τη χρήση τριών φαρμάκων μαζί σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα για τη θεραπεία της λέπρας, αλλά λόγω έλλειψης κλινικών δοκιμών, πολλοί ειδικοί δεν πίστευαν ότι αυτό μπορούσε να βοηθήσει τους ασθενείς. Η Λι πίστεψε ότι η θεραπεία ήταν εφαρμόσιμη και πρωτοστάτησε στη χρήση της στην Κίνα.

Η λέπρα είναι μια μακροχρόνια μόλυνση που προκαλείται από έναν τύπο βακτηρίων. Η μόλυνση μπορεί να οδηγήσει σε βλάβη των νεύρων, η οποία οδηγεί σε παραμόρφωση και αναπηρία. Η ασθένεια έχει μακρά ιστορία και δεδομένου ότι ήταν μολυσματική χωρίς αποτελεσματικό φάρμακο, οι άνθρωποι με λέπρα πριν από το 1949 στην Κίνα, συχνά απομονώνονταν από την κοινωνία με τον πιο σκληρό τρόπο.

Η Λι επιδεικνύει το τιμητικό πιστοποιητικό της «μαχήτριας» από το Τμήμα Δημοσιότητας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας και άλλα τμήματα το 2019. [Φωτογραφία που δόθηκε στην China Daily]

Η Λι επιδεικνύει το τιμητικό πιστοποιητικό της «μαχήτριας» από το Τμήμα Δημοσιότητας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας και άλλα τμήματα το 2019. [Φωτογραφία που δόθηκε στην China Daily]

"Στο παρελθόν, εάν ένα άτομο είχε αυτήν την ασθένεια, έδιωχναν ολόκληρη η οικογένεια σε απομακρυσμένες ορεινές περιοχές και έπρεπε να ζήσουν μόνοι τους με αυτάρκεια καλλιεργώντας άχρηστη γη. Σταδιακά, δημιουργήθηκε ένα χωριό από τους εγκαταλελειμμένους ανθρώπους», διηγείται ο Αϊ Νουό από το Γιουνάν, ο οποίος παλαιότερα ήταν λεπρός, σε ένα σεμινάριο για την συμβολή της Λι που έγινε στο Πεκίνο στις 5 Αυγούστου.

"Εκείνη την εποχή, οι άνθρωποι είχαν προκατάληψη ακόμη και για όσους εργάζονταν για τον έλεγχο της λέπρας, όχι μόνο για τους ίδιους τους ασθενείς. Όταν φτάσαμε στο χωριό, αρχίσαμε να φοράμε πάντα δύο στρώματα προστατευτικών στολών, σηκώνοντας τα φάρμακα με ένα κοντάρι και δίνοντάς τα στους ασθενείς χωρίς άμεσο άγγιγμα», λέει ο Γιανγκ Τζουν, πρώην γραμματέας του Κόμματος του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων στο Γιουνάν.

Η Λι επέλεξε το χωριό του Αϊ στην κομητεία Μενγκλά στον αυτόνομο νομό Σισουανγκμπανά Ντάι στην επαρχία Γιουνάν, ως πιλοτική περιοχή για το MDT και πήγε εκεί το 1979. Οι ασθενείς με λέπρα έμειναν έκπληκτοι όταν διαπίστωσαν ότι η ειδική δεν τους φοβόταν όπως όλοι οι άλλοι, τους μιλούσε, τους κρατούσε τα χέρια σφιχτά και ακόμα μοιραζόταν και φαγητό μαζί τους.

"Ως γιατρός, δεν πρέπει να φοβάμαι την ασθένεια. Ξέρω ότι η λέπρα δεν είναι τόσο μολυσματική, και ακόμη κι αν μολυνθώ, έχω εμπιστοσύνη ότι θα θεραπευτώ", είχε πει η Λι στο πρόγραμμα συνέντευξης CCTV-10 Great Masters το 2010.

"Το θέμα είναι ότι δεν ήθελα να κάνω τους ασθενείς να αισθάνονται ότι είμαι ανώτερη. Ήθελα να συνεργαστώ μαζί τους και έπρεπε να τους σέβομαι. Είχαν γίνει διακρίσεις για μεγάλο χρονικό διάστημα, οπότε ήταν ευαίσθητοι σε κάθε συμπεριφορά που υποδηλώνει προκατάληψη», είχε πει η ίδια και ακολουθώντας το παράδειγμά της, πολλοί τοπικοί αξιωματούχοι άρχισαν να έρχονται πιο κοντά με τους ασθενείς.

Ο Ντάο Τζιανσίν, πατέρας του Αϊ Νουό, ήταν ο μόνος που μπορούσε να μιλήσει μανδαρίνικα στο χωριό όταν έφτασε η Λι. Παλιά ήταν αξιωματούχος της κομητείας Μενγκλά, αλλά η ζωή του άλλαξε τραγικά όταν προσβλήθηκε από λέπρα στη δεκαετία του 1960. «Ακόμη και όταν παρέδιδε τα τέλη συμμετοχής του στο Κόμμα, κανείς δεν τολμούσε να λάβει τα χρήματα από το χέρι του», λέει ο Αϊ.

Μετακόμισε στο χωριό των λεπρών και είδε τα χέρια και τα πόδια του να φουντώνουν με πληγές. Τα δάχτυλα των χεριών και των ποδιών του επίσης επηρεάστηκαν. Αλλά όταν έφτασε η Λι, μετέφερε το εργαστήριό της στο χωριό και άρχισε να δίνει φάρμακα κάθε μέρα εξασφαλίζοντας ότι τα έπαιρναν όλοι. Ο Ντάο σταδιακά όταν τα συμπτώματα υποχώρησαν άρχισε ξανά να νιώθει ελπίδα όπως και οι άλλοι χωρικοί.

Μετά από 24 μήνες θεραπείας, τα συμπτώματα εξαφανίστηκαν στους 47 ασθενείς που έλαβαν MDT. Για την επόμενη δεκαετία, η Λι πραγματοποιούσε συχνές επισκέψεις στο χωριό για να ελέγξει την κατάστασή τους. Δημιούργησε επίσης μια άλλη πιλοτική περιοχή στην επαρχία Σανντόνγκ ως σύγκριση, μετρώντας την επίδραση του MDT.

Στις 17 Απριλίου 1990, ανακοινώθηκε επίσημα ότι η λέπρα εξαλείφθηκε στο χωριό που μετονομάστηκε Μαννανσίνγκ που σημαίνει "αναγέννηση" στη γλώσσα της εθνότητας Ντάι.

«Είμαι θαμμένος στο χώμα εδώ και 21 χρόνια, αλλά με τραβάτε έξω», είπε συγκινημένος ο Ντάο στην Λι κατά τη διάρκεια των εορτασμών.

H Λι Χουανγίνγκ (μπροστά), ειδική στην πρόληψη και τη θεραπεία της λέπρας, ηγείται μιας τελετής ορκωμοσίας για τα νέα μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας το 2016. [Φωτογραφία που δόθηκε στην China Daily]

H Λι Χουανγίνγκ (μπροστά), ειδική στην πρόληψη και τη θεραπεία της λέπρας, ηγείται μιας τελετής ορκωμοσίας για τα νέα μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας το 2016. [Φωτογραφία που δόθηκε στην China Daily]

«Τώρα, έχουμε χτίσει δρόμους, αγοράζουμε αυτοκίνητα και χτίζουμε σπίτια. Οι γυναίκες του χωριού μας μπορούν να παντρευτούν με ξένους και εκείνοι θέλουν να ζήσουν στο χωριό μας. Τα παιδιά του χωριού μας γίνονται δεκτά στο σχολείο της πόλης κανονικά όπως τα παιδιά από άλλα χωριά», λέει ο Αϊ προσθέτοντας, «όλα αυτά τα χρωστάμε στην Λι. Θεράπευσε την ασθένειά μας και μας έδωσε τη δυνατότητα να ζήσουμε σαν φυσιολογικοί άνθρωποι».

Η Λι συνέχισε να κάνει έρευνες για την επίδραση του MDT και επέκτεινε τις πιλοτικές περιοχές σε 59 κομητείες σε επτά επαρχίες. Τα στατιστικά της δείχνουν ότι οι ασθενείς, αφότου έλαβαν MDT, είχαν ένα μικρό ποσοστό υποτροπής 0,03 τοις εκατό, πολύ χαμηλότερο από το πρότυπο 1 τοις εκατό που θέτει ο ΠΟΥ για να προσδιορίσει την αποτελεσματικότητα της θεραπείας.

"Πριν από τη δεκαετία του 1980, οι ασθενείς με λέπρα έπαιρναν μόνο ένα φάρμακο για τέσσερα έως έξι χρόνια, αλλά συχνά εμφάνιζαν υποτροπή. Το MDT αντιμετώπισε πολλές αντιρρήσεις στην αρχή, οπότε η Λι πήρε ρίσκο για να το δοκιμάσει. Αλλά αποδείχθηκε αποτελεσματικό, επιταχύνοντας πολύ τη διαδικασία της εξάλειψης της λέπρας στην Κίνα», λέει στην China Daily ο Γιουάν Λιαντσάο, βοηθός της Λι και επίσης γενικός γραμματέας της Ένωσης Λεπρών.

Πίσω από τα επιτεύγματα όμως κρύβονται άγνωστες δυσκολίες. Δεδομένου ότι πολλά χωριά όπου πήγαινε η Λι βρίσκονται βαθιά μέσα στα βουνά με δύσκολους δρόμους, η ίδια τραυματίστηκε σε αρκετά τροχαία ατυχήματα. "Μια φορά όταν ήταν σχεδόν 70 ετών, πετάχτηκε από το παράθυρο έξω από το αυτοκίνητο, με αποτέλεσμα να σπάσουν τα πλευρά της και να τραυματιστεί στο κεφάλι. Αλλά η ίδια είπε απλά «Αφού παίρνω το αυτοκίνητο τόσο συχνά, ήταν καιρός για ένα ατύχημα.» Όταν το πλοιάριο που πήγαινε σε ένα χωριό αναποδογύρισε, εκείνη αστειεύτηκε σε όσους την έσωσαν, «Μην ανησυχείτε, είμαι τόσο χοντρή όσο μια λαστιχένια μπάλα, οπότε δεν βουλιάζω», όπως αφηγείται ο Γιουάν.

Με τις προσπάθειες της Λι και άλλων ερευνητών, η Κίνα έχει τώρα λιγότερους από 2.000 ασθενείς με λέπρα σε σύγκριση με περισσότερους από 500.000 ασθενείς όταν ιδρύθηκε η Νέα Κίνα το 1949. Τα ποσοστά εμφάνισης σε πάνω από το 98 % των κινεζικών κομητειών είναι χαμηλότερα από 1 στις 100.000, σύμφωνα με τον Γιουάν.

Η Λι δεν παντρεύτηκε ποτέ και όπως λέει η ίδια, "έτσι μπόρεσα να αφοσιωθώ στη δουλειά μου χωρίς να ανησυχώ για οικογενειακά ζητήματα. Πιστεύω ότι δεν πρέπει να υπολογίζετε την τιμή που έχετε πληρώσει για τον σκοπό με τον οποίο είστε αποφασισμένοι να ασχοληθείτε, αλλιώς δεν θα μπορέσετε να σημειώσετε μεγάλη πρόοδο. Η θεραπεία των ασθενών είναι το πιο ευτυχισμένο πράγμα της ζωής μου.»

Για περισσότερα άρθρα από την σειρά Γυναίκες της Κίνας πατήστε εδώ: Γυναίκες της Κίνας.

Leaderboard

Κοινοποιήστε

Σχετικά νέα