Φτιάχνοντας έναν πιο δυνατό γαμήλιο δεσμό στην Κίνα

ZHONG JINYE/FOR CHINA DAILY

Το όνομα Τζανγκ Σιαολί είναι ένα ψευδώνυμο, και η ζωή της 34χρονης νοικοκυράς που ζει στο χωριό Μινφένγκ του Γιουχάνγκ κοντά στο δυτικό Χανγκτζόου της επαρχίας Τζετζιάνγκ, είναι επίσης διαφορετική. Σήμερα είναι παντρεμένη, με το χαρακτηριστικό κόκκινο βιβλιαράκι γάμου για να μπορεί να αποδείξει την κατάστασή της. Όταν ήταν ένα 5χρονο κορίτσι, της άρεσε να «παίζει οικογένεια» όπου προσποιούταν ότι ήταν παντρεμένη. Τώρα που είναι παντρεμένη, παίζει κατά κάποιον τρόπο ακόμα ένα παιχνίδι.

"Εγώ και ο σύζυγός μου είμαστε και οι δύο από το ίδιο χωριό και το σπίτι του πεθερού μου ήταν πολύ κοντά στο δικό μου όταν παντρευτήκαμε το 2010", λέει η Τζανγκ, μητέρα δύο παιδιών.

«Η 10χρονη μεγαλύτερη κόρη μου μοιράζεται το οικογενειακό μου όνομα, το οποίο είναι Τζανγκ, ενώ η μικρή μου κόρη μοιράζεται το οικογενειακό όνομα του συζύγου μου. Έτσι συμφωνήσαμε πριν από το γάμο μας».

«Κάθε χρόνο, μαζί με τα παιδιά μας, ζούμε με τα πεθερικά μας στα σπίτια τους για ένα χρονικό διάστημα, αν και δεν αλλάζουμε την διεύθυνση κατοικίας μας από τη διεύθυνση του σπιτιού μας που αγοράσαμε μαζί με τον σύζυγό μου."

Ένας τέτοιος τύπος γάμου γίνεται όλο και πιο δημοφιλής τάση στα περίχωρα και τις αγροτικές περιοχές στις επαρχίες Τζετζιάνγκ και Τζιανγκσού της Ανατολικής Κίνας, ειδικά μετά την υιοθέτηση της εθνικής πολιτικής για τα δύο παιδιά το 2015.

Αυτό το είδος γαμήλιου δεσμού επιτρέπει στο ζευγάρι να φροντίζει τους γονείς και των δύο. Ο γάμος είναι μεταξύ δύο συζύγων, αλλά έτσι θα φροντιστεί και η οικογένειά τους.

Οι κοινωνιολόγοι και οι ειδικοί λένε ότι μπορεί να είναι μια λύση στον αυξανόμενο ηλικιωμένο πληθυσμό στην Κίνα, ο οποίος θα συνεχίσει να αυξάνεται με ταχύτερο ρυθμό τις επόμενες τρεις δεκαετίες, ειδικά μετά το 2030, όταν ο αριθμός των ηλικιωμένων αναμένεται να αυξάνεται κατά 11 εκατομμύρια ετησίως.

Το 2030 αναμένεται επίσης ότι η φροντίδα των ηλικιωμένων θα γίνει το κύριο βάρος των εργαζομένων. Και με τις πυρηνικές οικογένειες να αντικαθιστούν τις εκτεταμένες οικογένειες, το φαινόμενο της «κενής φωλιάς» θα γίνει ακόμη πιο εμφανές και ο αριθμός των ηλικιωμένων πολιτών που ζουν μόνοι τους, θα αυξηθεί σε πάνω από 50 εκατομμύρια έως το 2050 από περίπου 18 εκατομμύρια το 2010.

Σε τέτοιες περιπτώσεις, οι νεόνυμφοι ή τα νεαρά ζευγάρια εξακολουθούν να είναι "κολλημένα" με την αρχική τους οικογένεια μετά τη δέσμευση.

«Μια τέτοια μορφή γάμου μπορεί να βρεθεί στην περιοχή Χανγκτζόου- Τζιασίνγκ- Χουτζόου της επαρχίας Τζετζιάνγκ, στις αγροτικές-αστικές περιφέρειες κοντά σε μεγάλες μητροπόλεις», λέει ο Ντου Πενγκ, δικηγόρος της δικηγορικής εταιρείας Σουνμπό του Τζετζιάνγκ.

Ας πάρουμε για παράδειγμα το χωριό Μινφένγκ. Από εκείνους που γεννήθηκαν μετά το 1980 και που παντρεύτηκαν σε αυτό το χωριό των 2.500 ατόμων, σχεδόν το 70% επέλεξε να ζήσει σε αυτόν τον τύπο γάμου, σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποίησε η Τζάο Τσουνλάν, λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Διεθνών Σπουδών του Τζετζιάνγκ.

"Αυτή η διπλή οικογενειακή κατάσταση μπορεί να θεωρηθεί ως τρόπος επίλυσης του διλήμματος της αναπαραγωγής, της στήριξης των γονέων του ζευγαριού και της κληρονομιάς του πλούτου των οικογενειών του ενός παιδιού", λέει η ίδια.

Ο Γιανγκ Χουιλί, αναπληρωτής διευθυντής της υποεπιτροπής γάμου και οικογένειας της Ένωσης Δικηγόρων του Τζετζιάνγκ, αναφέρει ότι τέτοια φαινόμενα μπορούν επίσης να αποδοθούν στον γρήγορο ρυθμό ζωής και εργασίας σε αστικές περιοχές στην Ανατολική Κίνα, που αφήνουν στα νεαρά ζευγάρια λίγο χρόνο για να φροντίσουν τα παιδιά τους και πρέπει να απευθυνθούν στους γονείς τους για βοήθεια.

"Εάν οι τομείς κοινωνικών υπηρεσιών στην Κίνα, όπως η φύλαξη και η εκπαίδευση των παιδιών και των βρεφών, μπορούσαν να αναπτυχθούν με πιο τυποποιημένο και ρυθμιζόμενο τρόπο, τέτοια φαινόμενα θα μπορούσαν να μειωθούν μακροπρόθεσμα, καθώς τα νεαρά ζευγάρια θα πρέπει να ενθαρρύνονται να ζουν ανεξάρτητα από την αρχική τους οικογένεια", όπως λέει ο Γιανγκ.

Μια τέτοια τάση εξαπλώνεται τα τελευταία χρόνια και στην ενδοχώρα και στις παράκτιες περιοχές της Κίνας, σπάζοντας το παραδοσιακό ανδροκρατούμενο πρωτότυπο της μορφολογίας του γάμου που υπάρχει εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Η Τζανγκ Σιν, που παντρεύτηκε στο Σι’αν, στην επαρχία Σαανσί της δυτικής Κίνας, είπε στο περιοδικό Nanfang People Weekly που εδρεύει στο Γκουανγκζόου ότι έκανε παρόμοια συμφωνία με τον σύζυγό της, από την επαρχία Τζιανγκσί στην Κεντρική Κίνα, όταν οι δυο τους παντρεύτηκαν το 2017, σπάζοντας τις μακροχρόνιες παραδόσεις των δύο οικογενειών.

"Ο πεθερός μου συγκάλεσε μια οικογενειακή συνάντηση μιας ημέρας και τελικά συμφώνησε σε αυτό, ενώ ο πατέρας μου το χαιρέτισε ως ένα σημαντικό και θετικό μήνυμα στην αναγνώριση της συμβολής και της αξίας των γυναικών στα νοικοκυριά", λέει η ίδια.

Σύμφωνα με μια έρευνα που έκανε ο Λιου Γιανγού, αναπληρωτής καθηγητής από το Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Γουχάν στην επαρχία Χουμπέι της Κεντρικής Κίνας, τέτοιου είδους μορφές γάμου έχουν γίνει σταδιακά δημοφιλείς σε περισσότερες επαρχίες της ενδοχώρας, όπως το Σιτσουάν και το Χουνάν, αλλάζοντας ήσυχα τις «κοινωνικές σχέσεις στο γάμο που κληρονομήθηκαν στην Κίνα εδώ και χιλιάδες χρόνια».