Οι δασοφύλακες του Τσινγκχάι και η ζωή τους

Μια ματιά από ψηλά στο Εθνικό Πάρκο Σαντζιανγκγιουάν της επαρχίας Τσινγκχάι.

Οι νομάδες βιώνουν αλλαγές στο ρόλο που παίζουν

Όταν ο Τάσι, ένας 49χρονος δασοφύλακας, σηκώθηκε στις 6:30 π.μ., η σύζυγός του ήταν απασχολημένη με την προετοιμασία πρωινού - τσάι με γάλα και σάμπα, ένα είδος ψωμιού από το κριθάρι των ορεινών περιοχών.

Παρόλο που οι ακτίνες του ήλιου έλαμπαν ήδη μέσα από το παράθυρο, ο σεπτεμβριανός αέρας ενός πρωϊνού στο Θιβετιανό Οροπέδιο ήταν ήδη ψυχρός.

Ο Τάσι εργάζεται τώρα για τέταρτη χρονιά ως δασοφύλακας στο Εθνικό Πάρκο Σαντζιανγκγιουάν της επαρχίας Τσινγκχάι. Το πάρκο πρόκειται να ανοίξει σύντομα και στο κοινό.

Τριάντα λεπτά μετά τον διπλό έλεγχο των αποσκευών του, που περιλαμβάνουν μια σκηνή, έναν φούρνο, σάκους διαφορετικού μεγέθους για τη συλλογή απορριμμάτων, ένα έτοιμο γεύμα και μια τσάντα γεμάτη σάμπα, ο Τάσι πάει να συναντήσει τους 14 συναδέλφους του.

Κάθε μέλος της ομάδας πρέπει να μεταφέρει αρκετό φαγητό για να επιβιώσει για τουλάχιστον δύο νύχτες σε υψόμετρο 4.700 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Η ομάδα αποτελείται από 15 άνδρες και γυναίκες θιβετιανής εθνότητας των οποίων οι ηλικίες κυμαίνονται από 18 έως 55 χρονών. Χρόνια νομαδικής ζωής τους άφησαν με σκούρα επιδερμίδα, καλή φυσική κατάσταση και με το θάρρος και την εμπειρία να επιβιώσουν σε ένα δύσκολο έδαφος.

Για τις επόμενες δύο μέρες, ο Τάσι και οι συνάδελφοί του θα διασχίσουν δασικές εκτάσεις, υγρότοπους και λιβάδια πριν μπουν στην περιοχή Σαντζανγκιουάν, που είναι γνωστή ως η Πηγή των Τριών Ποταμών － Κίτρινο, Γιαντζέζ και Λανγκάνγκ. Έξω από την Κίνα, ο Λανγκάνγκ είναι γνωστός ως Μεκόνγκ.

Δασοφύλακες επισκευάζουν την περίφραξη στην περιοχή Χουανγκχέ στο Τσινγκχάι, όπου απαγορεύεται η βόσκηση.

Η δουλειά των δασοφυλάκων περιλαμβάνει την απαγόρευση της βοσκής και άλλων δραστηριοτήτων σε προστατευμένες περιοχές. Καταγράφουν επίσης ίχνη άγριας ζωής, παρακολουθούν τις μεταβαλλόμενες συνθήκες στις λίμνες και τους υγρότοπους, προστατεύουν τα ζώα και μαζεύουν τα σκουπίδια.

Η ομάδα, η οποία χρησιμοποιεί μια εφαρμογή για να αναφέρει και να καταγράφει το έργο της, συμμετέχει στο πρόγραμμα "οικολογικός δασοφύλακας", που ξεκίνησε από τις αρχές του 2012 στο Τσινγκχάι, για να εισαγάγει τους αυτόχθονες πληθυσμούς στην οικολογική διαχείριση και να τους επιτρέψει να έχουν ένα καλύτερο εισόδημα. Ο μηνιαίος μισθός του Τάσι είναι 1.800 γιουάν (257 $).

Γνωστή ως η "Τράπεζα Νερού" της Κίνας, από την περιοχή Σαντζιανγκγιουάν του Τσινγκχάι κατά μέσο όρο 60 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα καθαρού νερού αντλείται κατάντη κάθε χρόνο, προσφέροντας νερό σε περισσότερους από 1 δισεκατομμύριο ανθρώπους στην Ασία.

Ο μεταβαλλόμενος καιρός και το μεγάλο υψόμετρο είναι χαρακτηριστικά του οροπεδίου. Για εκατοντάδες χρόνια, η εκτροφή ζώων ήταν η κύρια πηγή εισοδήματος για άτομα που ζούσαν στην περιοχή των ποταμών.
Ωστόσο, η υπερβόσκηση των βοοειδών, η κλιματική αλλαγή και οι εξορυκτικές δραστηριότητες επιτάχυναν την ερημοποίηση στην περιοχή τη δεκαετία του 1990, μειώνοντας το εισόδημα των βοσκών. Ακολούθησε φτώχεια και οι επιδεινούμενες περιβαλλοντικές συνθήκες.

Δασοφύλακας περισυλλέγει σκουπίδια στην άκρη του δρόμου στην περιοχή Μαντόι του Τσινγκχάι.

Ο Τομπντάν, 68 ετών, επικεφαλής του χωριού Γκεντουό στο Νταγού του Μαντόι, που βρίσκεται στον αυτόνομο νομό Γκόλογκ Θιβέτ, αναφέρει: «Πριν από τέσσερις δεκαετίες, η τεράστια έκταση γύρω από αυτό το χωριό ήταν μαύρη, ερημική και άγονη. Αρουραίοι έτρεχαν παντού.

Είναι ένας από τους πρωτοπόρους ντόπιους που πολέμησαν την απερήμωση προτού η κυβέρνηση αρχίσει να οργανώνει τέτοιο έργο. Τα τελευταία 16 χρόνια, ο Τομπντάν και άλλοι χωρικοί, που έχουν αφιερωθεί στην καλλιέργεια χόρτου, έχουν μετατρέψει 101.980 εκτάρια άγονου εδάφους σε καταπράσινα λιβάδια.

Το Εθνικό Καταφύγιο Φύσης Σαντζιανγκγιουάν, που ιδρύθηκε το 2000, απέκτησε σημαντική θέση σε εθνικό επίπεδο το 2003, αφότου έγιναν προσπάθειες περιβαλλοντικής βελτίωσης στην περιοχή. Ένα από τα βασικά έργα αφορούσε τη μετεγκατάσταση βοσκών που ζούσαν σε άσχημα υποβαθμισμένη γη.

Ο Σουν Λιτζούν, αναπληρωτής διευθυντής του Εθνικού Πάρκου Sanjiangyuan, δήλωσε: "Επανεγκατάσταση δεν σημαίνει ότι τους πηγαίνουν μακριά από την περιοχή τους, με την οποία είναι βαθιά συνδεδεμένοι. Οι δασοφύλακες βοηθούν στην προστασία της περιοχής τους διατηρώντας παράλληλα τις παραδόσεις τους."

Υπάρχουν 145.100 οικολογικοί δασοφύλακες στο Τσινγκχάι, μεταξύ των οποίων 17.211, εργάζονται μέσα στην περιοχή του εθνικού πάρκου. Κάθε μέρα μετά την έξοδο από τα σπίτια τους σε χωριά και πόλεις στους τέσσερις αυτόνομους νομούς της επαρχίας του Θιβέτ, εκατοντάδες ομάδες περιπολούν με άλογο ή μοτοσικλέτες.

Δασοφύλακες περιπολούν στο Εθνικό Πάρκο Σαντζιανγκγιουάν.

Άγριες αρκούδες

Ο Ντοθάρ, 43 ετών, επικεφαλής του σταθμού οικολογικής προστασίας στο Χουανγκχέ του Μαντόι λέει: «Δεν έχουν όλοι τη δυνατότητα να κάνουν αυτή τη δουλειά. Ένας δασοφύλακας μπορεί να προστατεύσει ένα μέρος μόνο όταν το γνωρίζει καλά.

«Εμείς (οι Θιβετιανοί βοσκοί) γνωρίζουμε τα νερά και τα βουνά εδώ σαν τις παλάμες των χεριών μας και ξέρουμε πώς να αντιμετωπίσουμε τον ‘ιδιότροπο’ καιρό. Έτσι, έχουμε πλεονέκτημα». Οι δασοφύλακες πρέπει να είναι σε θέση να προσαρμοστούν στο σκληρό περιβάλλον. Σε τέτοιο υψόμετρο, ακόμη και οι ντόπιοι αντιμετωπίζουν πονοκεφάλους και δύσπνοια.

Από τον Ιανουάριο έως τον Σεπτέμβριο, 879 δασοφύλακες από τα επτά χωριά της Χουάνγκχε πραγματοποίησαν 260 περιπολίες στην περιοχή για την οποία είναι υπεύθυνοι, σώζοντας τραυματισμένα άγρια ζώα πάνω από 60 φορές και καθαρίζοντας περισσότερους από 3 τόνους απορριμμάτων.

Ο 49χρονος Τάσι, ο οποίος είναι από το Τζιανγκπάνγκ, ένα από τα επτά χωριά, λέει: «Ποτέ δεν περιπολούμε μόνοι, πάντα σε ομάδες. Ο καιρός εδώ μπορεί ξαφνικά να αλλάξει.»

Οι δρόμοι καταστρέφονται συχνά από έντονη βροχή το καλοκαίρι, ενώ το χειμώνα, τα οχήματά μας μπορεί να θαφτούν στο χιόνι μέχρι την μέση. Ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος ότι θα είσαι σπίτι στην ώρα σου. "

Τον περασμένο χειμώνα, ο Τάσι και 10 συνάδελφοί του χρειάστηκαν αρκετές ώρες για να σώσουν ένα άγριο άλογο παγιδευμένο στο χιόνι, με τα ρούχα τους να παγώνουν κατά τη διάρκεια της προσπάθειας.

Επίσης το καλοκαίρι, οι καφέ αρκούδες － που φοβούνται ακόμη και οι πιο έμπειροι κτηνοτρόφοι － αρχίζουν να περιφέρονται στην περιοχή. Όπως αναφέρει ο Τάσι, "οι αρκούδες μπορούν να γκρεμίσουν τις σκηνές μας με ένα σπρώξιμο. Όλοι τις φοβόμαστε. Καθώς το περιβάλλον βελτιώνεται, τις βλέπουμε πιο συχνά, αλλά τα ζώα προστατεύονται σε εθνικό επίπεδο, οπότε εμείς πρέπει να είμαστε προσεκτικοί για να μην τα βλάψουμε.

"Αν εντοπίσετε μία, είναι καλύτερο απλώς να φύγετε, αλλά συχνά εμφανίζονται από το πουθενά. Εάν δείτε ότι πλησιάζει, θα πρέπει να φωνάξετε και να πετάξετε πέτρες για να την τρομάξετε. "Μου αρέσει η δουλειά μου, καθώς είναι πιο σταθερή και ενδιαφέρουσα από την απλή βοσκή, που ήταν ο παλιός τρόπος ζωής μας. Ειδικότερα, έχει νόημα επειδή προστατεύουμε την πατρίδα μας για τις επόμενες γενιές".

Σε μια τεχνητή φωλιά, ένα μικρό αετόπουλο δέχεται νερό από έναν δασοφύλακα.

Ομάδα δημιουργίας φωλιών

Κάθε Απρίλιο, όταν φθάνει η άνοιξη στο οροπέδιο του Θιβέτ, ο Ντοθάρ ανυπομονεί να δει τους παλιούς του φίλους － τους γερανούς με τον μαύρο λαιμό, που βρίσκονται υπό κρατική προστασία δεύτερου επιπέδου.

Κατά τη διάρκεια του μήνα, αυτά τα όμορφα μεταναστευτικά πουλιά επιστρέφουν στο Χουανγκχέ από νότιες τοποθεσίες, φωλιάζοντας σε νησιά από λάσπη σε μια μεγάλη περιοχή ρηχών υγρότοπων, όπως ζουν και κάνουν τα αυγά τους. Παραμένουν στην περιοχή μέχρι τον Οκτώβριο, όταν τα νεογνά τους μεγαλώνουν και τότε τα πουλιά πετούν ξανά νότια.

Ωστόσο, τα τελευταία τρία χρόνια, ο Ντοθάρ παρατήρησε ότι οι φωλιές των γερανών καταστρέφονταν όταν ο παγωμένος ποταμός ξεπάγωνε τον Μάιο. Πολλά από τα αυγά των πτηνών χάνονταν. Ο Ντοθάρ σκέφτηκε πολύ για έναν τρόπο να σώσει τις φωλιές.

Αφού τα παρακολούθησε προσεκτικά, όπως και τη μεταβαλλόμενη στάθμη του νερού, βρήκε μια λύση μέσω δοκιμής και σφάλματος. Στις 2 Απριλίου, αυτός και έξι συνάδελφοι άρχισαν να κάνουν φωλιές για τους γερανούς. Χρησιμοποίησαν χαλύβδινες ράβδους και καλωδιώσεις για να φτιάξουν ένα στέρεο θεμέλιο, επικαλύπτοντάς το με γρασίδι, κλαδιά και λάσπη από τις παλιές φωλιές των πουλιών για να τους προσελκύσουν στα νέα τους σπίτια.

Ο Ντόθαρ, ο οποίος έκανε τέσσερις φωλιές με τους συναδέλφους του είπε, "Χρειάζονται έξι ή επτά άτομα μια ημέρα για να τις φτιάξουν." Στις 10 Απριλίου, έφτασαν περίπου δώδεκα γερανοί. Πέταξαν προσεκτικά πάνω και μακριά από τις νέες φωλιές, αναγνώρισαν τη μυρωδιά της λάσπης και τελικά εγκαταστάθηκαν. Τους επόμενους μήνες, οι τέσσερις φωλιές άντεξαν στην αυξανόμενη στάθμη του νερού.

Τα πουλιά έκαναν οκτώ αυγά και όλα τα νεογνά εκκολάφθηκαν με επιτυχία.
Ο Ντόθαρ δεν θα μπορούσε να είναι πιο ευτυχισμένος. "Οι νεοσσοί μεγαλώνουν. Σε λιγότερο από ένα μήνα, τα πουλιά θα πετάξουν νότια, αλλά θα επιστρέψουν, καθώς αυτό το μέρος είναι ένα από τα σπίτια τους", ανέφερε.

"Δεν μας ζητήθηκε να φτιάξουμε τις φωλιές. Απλώς αντιδράσαμε σε αυτό που είδαμε και κάναμε αυτό που έπρεπε να κάνουμε." Οι γερανοί δεν είναι τα μόνα σπάνια είδη που έχουν προσπαθήσει να προστατεύσουν οι δασοφύλακες.

Για παράδειγμα, έχουν φτιάξει επίσης φωλιές για μεγάλα αρπακτικά πτηνά που παρατηρούνται συνήθως σε βοσκότοπους των οποίων η διατροφή περιλαμβάνει αρουραίους, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για την υποβάθμιση των λιβαδιών.

"Κάθε είδος αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της οικολογικής αλυσίδας. Αξίζουν την ίδια μεταχείριση και είναι δική μας ευθύνη να τα προστατεύσουμε όλα. Δεν το κάνουμε μόνο για εμάς, αλλά για τη χώρα και τους ανθρώπους της", λέει ο Ντόθαρ.

Ένας μαυρολαίμης γερανός εκτελεί έναν χορό ζευγαρώματος.

Θετικά αποτελέσματα

Η αποκατάσταση της περιοχής Σαντζιανγκγιουάν είχε θετικά αποτελέσματα την τελευταία δεκαετία, ειδικά από το 2016 όταν ξεκίνησε το πιλοτικό έργο για το εθνικό πάρκο.

Σύμφωνα με έκθεση της Εθνικής Επιτροπής Ανάπτυξης και Μεταρρυθμίσεων το 2018, ο όγκος του νερού που ρέει έξω από την επαρχία αυξάνεται ετησίως κατά 6% και η έκταση των λιβαδιών έχει αυξηθεί κατά 11% ετησίως. Από τότε που ξεκίνησε το έργο του εθνικού πάρκου, ο αριθμός της αντιλόπης του Θιβέτ στην περιοχή αυξήθηκε από 20.000 σε 70.000.

Ο Σοτρίν, 43 ετών, από το χωριό Νουτζιάνγκ του Χουάνγκε, ο οποίος εργάζεται εδώ τα τελευταία τέσσερα χρόνια, είπε: «Συνήθιζα να βλέπω τη γη μας να πεθαίνει ως αποτέλεσμα της υποβάθμισης. Πριν από τέσσερα έως πέντε χρόνια, ένα από τα βασικά καθήκοντα των εργαζόμενων ήταν η καθαριότητα. Δεν τολμούσαμε καν να πιούμε νερό πηγής τότε.

"Τώρα, τα ποτάμια και οι λίμνες έχουν ανακτήσει την καθαρότητά τους. Δεν χρειάζεται πλέον να παίρνουμε νερό στις περιπολίες μας και έχω δει λουλούδια να μεγαλώνουν, κάτι δεν είχα ξαναδεί."

Ο Σότριν είπε ότι κάθε κομμάτι των απορριμμάτων που έχει κουβαλήσει και κάθε μικρό πράγμα που έχει κάνει για την περιοχή αυτή, αξίζει τον κόπο και τον έκανε ευτυχισμένο.

Ο Σουν, ο αναπληρωτής διευθυντής του πάρκου λέει: "Η δουλειά τους ως δασοφύλακες μετέτρεψε αυτούς τους νομάδες από το να είναι απλοί χρήστες της φύσης, να βοηθήσουν στην αναζωογόνηση και τη φύλαξή της. Αυτό που με εντυπωσιάζει περισσότερο είναι ο ενθουσιασμός τους, η ισχυρή αίσθηση ευθύνης και υπερηφάνειας.»

«Αυτή η δύναμη, που προέρχεται από το λαό, είναι ο κινητήρας που απαιτείται για να υπάρξει μια φυσική κληρονομιά όπως η περιοχή Σαντζιανγκγιουάν, η οποία θα είναι μαζί μας για μεγάλο χρονικό διάστημα και θα ωφελήσει όλους.»

Οι ντόπιοι εργάζονται στην οικολογική αποκατάσταση και την προστασία του περιβάλλοντος στην «Πηγή των Τριών Ποταμών». Σήμερα μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι το μεγαλύτερο χαρακτηριστικό του Εθνικού Πάρκου Σαντζιανγκγιουάν είναι η αρμονική συνύπαρξη των ανθρώπων με τη φύση. Οι φυσικοί πόροι έχουν σημασία, αλλά και οι άνθρωποι έχουν σημασία.

Ο Τάσι, από το χωριό Τζιανγκπάν, έχει μια 3χρονη κόρη. Κάθε φορά που επιστρέφει στο σπίτι από μια περιπολία, του ζητά να της πει ιστορίες για τους δασοφύλακες. Τον ρωτά γιατί αυτός και άλλοι διακινδυνεύουν τόσο πολύ να είναι δασοφύλακες και αυτός της απαντά, "επειδή το λιβάδι είναι το σπίτι μας και τα ζώα είναι οι ρίζες μας. Βασιζόμαστε ο ένας στον άλλο."

Από τον Σεν Γουεντί, κομητεία Μαντόι, Τσινγκχάι