Μια ζωγράφος κάνει καριέρα με τις τοιχογραφίες κινεζικών σπηλαίων

Η Τσιν Γιουεγιού, 27 ετών, από την επαρχία Ανχούι, ενώ ζωγραφίζει στο Κολλέγιο Τεχνών του Σανντόνγκ στην επαρχία Σανντόνγκ. Με το έργο της φέρνει πιο κοντά στο κοινό τις εντυπωσιακές τοιχογραφίες κινεζικών σπηλαίων, μέσα από τις προσεγμένες αναπαραγωγές της. (φωτογραφία/CHINA DAILY)

Η Τσιν Γιουεγιού κατάφερε να εκπληρώσει ένα όνειρο που αρχικά φαινόταν περίεργο. Με απλά λόγια, ήθελε να δημιουργήσει ένα αντίγραφο μιας τοιχογραφίας από το αρχαίο παρελθόν και να την έχει στο σπίτι της.

Το προσεγμένο αντίγραφό της που βασίζεται στις εκπληκτικές τοιχογραφίες από τις σπηλιές Μογκάο του Ντουνχουάνγκ, στην επαρχία Γκανσού της βορειοδυτικής Κίνας, έχει προκαλέσει αίσθηση στο διαδίκτυο, καθιστώντας την μια διαδικτυακή διασημότητα.

Τα τελευταία τρία χρόνια, η 27χρονη από την επαρχία Ανχούι της Ανατολικής Κίνας σπούδασε προστασία και αποκατάσταση πολιτιστικών κειμηλίων στο Κολέγιο Τεχνών του Σανντόνγκ.

Από περιέργεια, η Τσιν επικεντρώθηκε στην αναπαραγωγή και προστασία αρχαίων τοιχογραφιών για το μεταπτυχιακό της πρόγραμμα, έναν εξαιρετικά ασυνήθιστο και ελάχιστα γνωστό τομέα σπουδών. «Ακόμα και κάποιοι από τους συμμαθητές μου μπορεί να μην το είχαν ακούσει», λέει.

Το magnum opus της Τσιν που τράβηξε την προσοχή του κοινού αρχικά προοριζόταν να παρουσιαστεί για την αποφοίτησή της. «Θέλω το έργο που ολοκληρώνει τη φοιτητική μου ζωή να είναι θαυμάσιο και να έχει κάποιους ωραίους συνειρμούς», έλεγε η ίδια, μιλώντας για την προετοιμασία της τον περασμένο Ιούνιο.

Το έργο έχει ύψος 2,1 μέτρα και πρόκειται για αναδημιουργία μέρους της τοιχογραφίας στο Σπήλαιο 159 των Σπηλαίων Μογκάο. «Το Σπήλαιο 159 είναι ένα κομμάτι από τα μέσα της δυναστείας των Τανγκ (618-907) και αντιπροσωπεύει το κλασικό στυλ», λέει η Τσιν, προσθέτοντας ότι παρουσιάζει τον Samantabhadra bodhisattva πάνω σε έναν λευκό ελέφαντα με έξι χαυλιόδοντες, συμβολίζοντας την ηθική και την ενάρετη συμπεριφορά. .

«Ορισμένες από τις εικόνες της τοιχογραφίας αποτελούν έμπνευση για το μακιγιάζ του προσώπου στις παραδοσιακές όπερες».

Η Τσιν αποκατέστησε κάθε ζωντανή λεπτομέρεια της τοιχογραφίας, "κονδυλώματα και όλα". «Επίσης φρόντισα το μέγεθός να είναι στο ίδιο εύρος με το πρωτότυπο», λέει η ίδια. Το έργο εμφανίζει την εφαρμογή του χρώματος με τον τρόπο της εποχής, με προσεγμένη δεξιοτεχνία. Η κυριαρχία του μπλε και του πράσινου προσδίδει κομψότητα και λεπτότητα.

«Από αυτές τις τοιχογραφίες, μπορούμε να δούμε τον τρόπο ζωής των αρχαίων ανθρώπων και την άπειρη φαντασία τους», λέει η Τσιν. «Μπορώ να τα βγάλω πέρα προς το παρόν ως ελεύθερος επαγγελματίας», λέει η ίδια, προσθέτοντας ότι πριν από μερικούς μήνες ανησυχούσε λίγο για να βρει δουλειά και μάλιστα είχε σκέψεις να αλλάξει την καριέρα της, αλλά η επιτυχία της στο διαδίκτυο την έκανε να αλλάξει γνώμη. Οι διθυραμβικές κριτικές από τους διαδικτυακούς θαυμαστές της ενίσχυσαν την αυτοπεποίθηση. «Με καθησύχασε ότι δεν επέλεξα λάθος αντικείμενο», λέει η Τσιν.

Η Τσιν ανέπτυξε ενδιαφέρον για τη ζωγραφική σε ηλικία 6 ετών και της άρεσε να δείχνει την οπτική της για τον κόσμο με μαρκαδόρους. Στη συνέχεια, με το κινούμενο σχέδιο Nine-Colored Deer που παρήχθη από το Shanghai Animation Film Studio το 1981 γοητεύθηκε από το Ντουνχουάνγκ.

Τα έντονα στοιχεία της κινεζικής ζωγραφικής, τα μαγικά ζώα και τα εκπληκτικά σκηνικά της Ντουνχουάνγκ στο καρτούν της έκαναν μεγάλη εντύπωση. «Ένιωσα περιέργεια για το Ντουνχουάνγκ και άρχισε να με ενδιαφέρει περισσότερο η τέχνη», όπως θυμάται.

Όταν οι περισσότεροι από τους συνομηλίκους της ήταν απασχολημένοι με την προετοιμασία για τις εισαγωγικές εξετάσεις στο γυμνάσιο, η Τσιν αποφάσισε να ακολουθήσει έναν διαφορετικό δρόμο. «Σήμαινε ότι έπρεπε να εγκαταλείψω το σχολείο και να παρακολουθήσω καλλιτεχνική εκπαίδευση για ένα χρόνο, εκτός πανεπιστημιούπολης», λέει, προσθέτοντας ότι, η αποφασιστικότητά της έπεισε τους γονείς της ότι οι ανησυχίες τους για το μέλλον της ήταν αβάσιμες, κερδίζοντας τελικά την υποστήριξή τους.

Η Τσιν απέδειξε ότι ήταν γυναίκα που κρατάει το λόγο της και, για τον επόμενο χρόνο, αφιέρωσε περισσότερες από 10 ώρες την ημέρα μαθαίνοντας και εξασκώντας διάφορες ζωγραφικές δεξιότητες, όπως σκίτσο και γκουάς.

Αφού σκάψει το χώμα στην όχθη της λίμνης, η Τσιν το συνθλίβει σε κομμάτια, το κοσκινίζει και φτιάχνει ένα σχέδιο με αυτό. Στη συνέχεια ζωγραφίζει πάνω του για να ξαναδημιουργήσει τοιχογραφίες από το αρχαίο παρελθόν, όπως αυτές στις σπηλιές Μογκάο στο Ντουνχουάνγκ στην επαρχία Γκανσού της βορειοδυτικής Κίνας. (φωτογραφία/CHINA DAILY)

«Το μόνο που μπορώ να θυμηθώ από εκείνη την εποχή ήταν η έλλειψη ύπνου», όπως λέει. Το 2013, η Τσιν έγινε δεκτή στο Πανεπιστήμιο Τέχνης και Σχεδίου Σανντόνγκ και επικεντρώθηκε στην αξιολόγηση και την αποκατάσταση έργων τέχνης.

Ασχολήθηκε με τον πολιτισμό και την ιστορία της τέχνης, καθώς και με πολιτιστικά κειμήλια και θεωρίες αρχαιολογίας. Ταυτόχρονα, διδάχτηκε τις πρακτικές δεξιότητες της αποκατάστασης αρχαίων βιβλίων, μπρούτζων και κεραμικών.

Πήγαινε στην υπαίθρια αγορά για να αγοράσει παλιά βιβλία και τα επισκεύαζε χρησιμοποιώντας περίπλοκες και σχολαστικές διαδικασίες. Έπρεπε να βρει χαρτί παρόμοιου χρώματος και υφής για να επιδιορθώσει σελίδες που είχαν φαγωθεί από σκουλήκια, πριν αφαιρέσει τη βρωμιά, τις ισιώσει και τις δέσει με κλωστές.

«Το κλειδί είναι να μην αφήνεις κανένα ίχνος επισκευής», λέει η Τσιν, προσθέτοντας ότι, στην αρχή, ήταν αδέξια και έπρεπε να εργάζεται περισσότερες ώρες για να αποκτήσει τις απαραίτητες δεξιότητες.

Η εμπειρία την εξέθεσε περαιτέρω στην ομορφιά της αρχαίας τέχνης. «Όλα μου έθεσαν τα θεμέλια για να κατανοήσω καλύτερα τα στυλ και τα χαρακτηριστικά των βιβλίων και των έργων ζωγραφικής από διαφορετικές ιστορικές περιόδους, επιτρέποντάς μου έτσι να παράγω πιο ακριβή έργα τέχνης», λέει η Τσιν.

Αφού ολοκλήρωσε τις προπτυχιακές της σπουδές το 2017, η Τσιν εργάστηκε σε ένα ιδιωτικό μουσείο τέχνης στο Χανγκζόοου, πρωτεύουσα της επαρχίας Τζετζιάνγκ της Ανατολικής Κίνας.

Η δουλειά της έδωσε τη δυνατότητα να γνωρίσει πολλούς καλλιτέχνες, των οποίων η κατανόηση της τέχνης, της άνοιξε περαιτέρω τα μάτια. «Οι αντιλήψεις τους για την αισθητική ήταν εμπνευσμένες», λέει η Τσιν. «Συνειδητοποίησα ότι μπορούσα να μάθω περισσότερα».

Αφού εξοικονόμησε αρκετά χρήματα για δίδακτρα και μετά από μια έντονη τετράμηνη προετοιμασία για τις μεταπτυχιακές εξετάσεις, η Τσιν εξασφάλισε την εγγραφή της στο Κολλέγιο Τεχνών του Σανντόνγκ το 2019.

Μαζί με δύο άλλους μαθητές, ασχολήθηκε με την αναπαραγωγή και την προστασία αρχαίων τοιχογραφιών. «Η καθηγήτρια μας πρόσφερε θεωρητικές γνώσεις και μετά μας ενθάρρυνε να δοκιμάσουμε μόνοι μας». Στην αρχή, η Τσιν πάλευε με κάθε βήμα της αναπαραγωγής της τοιχογραφίας.

«Πρέπει να δημιουργηθεί ένας πίνακας σχεδίασης από χώμα που θα μιμηθεί τον τοίχο του σπηλαίου», εξηγεί η ίδια. Αλλά το κλίμα και η ποιότητα του εδάφους διαφέρουν ανάλογα με την περιοχή, επομένως έπρεπε να γίνουν πειράματα, προσθέτει. Διαφορετικά, η κάθε ‘σανίδα εδάφους’ μπορεί να ραγίσει ή να παρουσιάσει άλλα προβλήματα.

Αφού σκάψει το χώμα στην όχθη της λίμνης, η Τσιν το συνθλίβει σε κομμάτια, το κοσκινίζει και φτιάχνει ένα σχέδιο με αυτό. Στη συνέχεια ζωγραφίζει πάνω του για να ξαναδημιουργήσει τοιχογραφίες από το αρχαίο παρελθόν, όπως αυτές στις σπηλιές Μογκάο στο Ντουνχουάνγκ στην επαρχία Γκανσού της βορειοδυτικής Κίνας. (φωτογραφία/CHINA DAILY)

Έσκαψε χώμα στην όχθη της λίμνης, συνθλίβοντας το σε κομμάτια και κοσκινίζοντας το για να αποκτήσει το σωστό αποτέλεσμα. Στη συνέχεια, ξεκινά με το κομμάτι της ζωγραφικής. «Ο μόνος τρόπος είναι να εξασκηθείτε ξανά και ξανά και να μάθετε από τα λάθη σας», όπως λέει.

Μέσω δοκιμής και λάθους, η Τσιν συνέχισε να τελειοποιεί τις δεξιότητές της και έχει αναπαράγει δεκάδες γνωστές τοιχογραφίες από το παλάτι Γιονγκλέ της επαρχίας Σανσί, τον ναό Φαχάι του Πεκίνου και τις Σπηλιές Κιζίλ στην αυτόνομη περιοχή Σιντζιάνγκ Ουιγκούρ. «Όλα αυτά είναι η αφρόκρεμα ανάμεσα στις αρχαίες κινεζικές τοιχογραφίες και ένα αναπόσπαστο μέρος της εκμάθησης της παραδοσιακής ζωγραφικής», λέει η Τσιν.

Όταν η Τσιν αποφάσισε να αναπαράγει την τοιχογραφία από το Σπήλαιο 159, δεν περίμενε ότι θα χρειαζόταν έξι μήνες. «Η πολυπλοκότητα ήταν λίγο πέρα από τις προσδοκίες μου», παραδέχεται.

Αρχικά, το μέγεθος του πίνακα ήταν ένα πρόβλημα. «Το διακύβευμα είναι μεγάλο όταν πρόκειται να δουλέψεις σε μεγάλους πίνακες, οι οποίοι μεταφέρονται πιο δύσκολα και σπάνε πιο εύκολα», εξηγεί η Τσιν. Με έξυπνο τρόπο, ανέπτυξε μια λεπτή σανίδα με βάση το χώμα για να ελαχιστοποιήσει τους κινδύνους. Και η διαδικασία της ζωγραφικής όμως δεν ήταν ακριβώς απλή.

Ο Λι Τζιμίν, επιβλέπων των μεταπτυχιακών σπουδών της Τσιν, λέει ότι, «η ζωγραφική μιας αρχαίας τοιχογραφίας είναι απαιτητική. Οι φοιτητές της αναπαραγωγής και της προστασίας μιας αρχαίας τοιχογραφίας πρέπει να παραμένουν πολύ συγκεντρωμένοι».

Αφού σκάψει το χώμα στην όχθη της λίμνης, η Τσιν το συνθλίβει σε κομμάτια, το κοσκινίζει και φτιάχνει ένα σχέδιο με αυτό. Στη συνέχεια ζωγραφίζει πάνω του για να ξαναδημιουργήσει τοιχογραφίες από το αρχαίο παρελθόν, όπως αυτές στις σπηλιές Μογκάο στο Ντουνχουάνγκ στην επαρχία Γκανσού της βορειοδυτικής Κίνας. (φωτογραφία/CHINA DAILY)

Περισσότεροι νέοι όπως η Τσιν χρειάζονται για να διαδοθεί η παραδοσιακή κινεζική κουλτούρα, σύμφωνα με τον Γουάνγκ Νταχάι, που είναι ένας επικεφαλής από το Κολλέγιο Τεχνών του Σανντόνγκ.

Η Τσιν νιώθει πολύ τυχερή που μπορεί «τώρα να βγάζει τα προς το ζην» κάνοντας κάτι που της αρέσει, προσθέτοντας ότι το μεταπτυχιακό έχει εμβαθύνει την κατανόησή της για την ομορφιά. «Οι Κινέζοι αγαπούν ιδιαίτερα την ιστορική γοητεία που κρύβεται πίσω από διάφορα αντικείμενα», λέει η Τσιν, προσθέτοντας ότι χαίρεται που οι προσπάθειές της βοήθησαν στη διάδοση των τοιχογραφιών.

«Ελπίζω να μπορέσω να αξιοποιήσω περισσότερες ιστορίες για το Ντουνχουάνγκ και να τις παρουσιάσω στα μελλοντικά μου έργα».