Τα 36 στρατηγήματα της τέχνης του πολέμου (35) – Προσποιούμαι τον χαζό

Ο Γου Σανγκουέι (吴三桂 Wu Sangui), πρώην στρατηγός της δυναστείας Μινγκ (明 Ming) που οδήγησε τους Μαντσού της δυναστείας Τσινγκ (清 Qing) να κατακτήσουν την Κίνα από την 33η ιστορία μας, έγινε βασιλιάς της ΝΔ Κίνας με απόφαση της δυναστείας Τσινγκ. Αργότερα το 1661, έλαβε μέρος ένα πραξικόπημα στην αυλή της Βιρμανίας. Στη συνέχεια ο εξόριστος αυτοκράτορας Γιονγκλί (永历帝 Yongli) της δυναστείας Μινγκ εκδόθηκε από τον καινούργιο βασιλιά της Βιρμανίας στον Γου Σανγκουέι κι εκτελέστηκε από αυτόν.

Στα νοτιοανατολικά, ο ήρωας Τζενγκ Τσενγκγκόνγκ (郑成功 Zheng Chenggong ή Koxinga) πέθανε πρόωρα το 1662 μόλις απέκτησε την Ταϊβάν. Σύντομα, όλα τα εδάφη του στην ηπειρωτική Κίνα έπεσαν στα χέρια της δυναστείας Τσινγκ. Ωστόσο, η δυναστεία Τσινγκ δεν είχε δυνατό ναυτικό να καταλάβει τη νήσο Ταϊβάν απέναντι όπου η δυναστεία Μινγκ συνέχισε να υπάρχει χωρίς αυτοκράτορα.

Στο Πεκίνο, ο 23χρονος αυτοκράτορας Σούντζι (顺治 Shunzhi) της δυναστείας Τσινγκ πέθανε απρόοπτα το 1661. Με την συμβουλή ενός Ευρωπαίου ιεραποστόλου, από τους γιους του Σούντζι, ο 7χρονος Κάνγκσι (康熙 Kangxi) εξελέχθη αυτοκράτορας επειδή είχε ήδη συνέλθει από την ευλογιά που τον είχε αρρωστήσει και θα ήταν ο καταλληλότερος για αυτήν την τρομερή επιδημία που σκότωνε πολλούς Μαντσού στα κατακτημένα εδάφη.

假痴不癫 jiǎ chī bù diān：Προσποιούμαι τον χαζό

Σύμφωνα με τη διαθήκη του αυτοκράτορα Σούντζι, ο Ομπόι (鳌拜 Oboi) κι άλλοι τρεις αντιβασιλείς, ο Σόνιν (索尼 Sonin), ο Σουξαχά (苏克萨哈 Suksaha) και ο Έμπιλουν (遏必隆 Ebilun), ήταν υπεύθυνοι να στηρίξουν την βασιλεία του μικρού Κάνγκσι. Ο Ομπόι ήταν ήδη ένας ήρωας στους πολέμους επί βασιλείας του παππού του Κάνγκσι και τιμήθηκε με τον τίτλο «Μπατούρου», που σημαίνει «γενναίος πολεμιστής» στη γλώσσα των Μαντσού.

Ο Ομπόι

Ωστόσο, όταν έγινε αντιβασιλέας, ο Ομπόι ήταν αρκετά αλαζονικός και αγενής προς τον αυτοκράτορα. Δεν ακολούθησε τα διατάγματα του αυτοκράτορα και συγκρούστηκε με τους άλλους αντιβασιλείς. Μια φορά, ο Ομπόι επέμενε να εκτελέσει έναν υπουργό και δύο κυβερνήτες που ήταν υποστηρικτές του αντιβασιλέα Σουξαχά με την κατηγορία ότι τον είχαν προσβάλει, παρά την απόρριψη της απόφασης από τον αυτοκράτορα.

Το 1667 ο Σόνιν πριν πεθάνει πρότεινε να τελειώσει η συμβασιλεία και να αρχίσει η πραγματική εξουσία του 14χρονου αυτοκράτορα Κάνγκσι. Ο Ομπόι συμφώνησε με την πρόταση αυτή αλλά ουσιαστικά δεν ήθελε να χάσει την εξουσία ως αντιβασιλέας. Όταν ο Σουξαχά υπέβαλε παραίτηση από τη θέση του αντιβασιλέα, ο Ομπόι φοβήθηκε ότι και ο ίδιος θα πρέπει να παραιτηθεί. Πριν κυρωθεί η παραίτηση του Σουξαχά από τον αυτοκράτορα, ο Ομπόι επινόησε μια κατηγορία έναντι του Σουξαχά και τον εκτέλεσε άδικα.

Ο νεαρός αυτοκράτορας δεν ήταν σε θέση να προστατέψει τον Σουξαχά. Ο άλλος αντιβασιλέας, ο Έμπιλουν, και σχεδόν όλοι οι άλλοι αξιωματούχοι ήταν αδιάφοροι για την τυραννία του Ομπόι. Έχοντας την αυλή υπό έλεγχο, ο Ομπόι έγινε ακόμα πιο αλαζονικός. Ο ανίκανος και παιχνιδιάρης Κάνγκσι δεν φαινόταν μια απειλή. Όλη τη μέρα έπαιζε με τους παιδικούς του φίλους στο παλάτι.

Μια μέρα ο Κάνγκσι προσκάλεσε τον Ομπόι στο παλάτι του να συζητήσει κάτι. Ο Ομπόι πήγε άνετα όπως συνήθως και είδε τα παιδιά να παίζουν παιχνίδια με τον Κάνγκσι. Καθώς ο Ομπόι στεκόταν στο κέντρο της αίθουσας, ξαφνικά συγκεντρώθηκαν όλοι γύρω του και τον ακινητοποίησαν.

Οι «παιδικοί φίλοι» ήταν πραγματικά επιλεγμένα άτομα από τον αυτοκράτορα σε καλή φυσική κατάσταση και το «παιχνίδι» με τον αυτοκράτορα ήταν η πάλη. Πριν ξεφύγει από τον έλεγχο των νεαρών παλαιστών, ο Ομπόι τραυματίστηκε σοβαρά στο στήθος από τον Κάνγκσι με ένα μαχαίρι και πιάστηκε.

Αρχικά ο Ομπόι κατηγορήθηκε σε θάνατο αλλά αργότερα, λαμβάνοντας υπόψη ότι ο Ομπόι είχε συμβάλλει πολύ στην αυτοκρατορία, ο Κάνγκσι τον έβαλε στη φυλακή αντί να τον εκτελέσει. Λίγους μήνες μετά, ο γέρος Ομπόι πέθανε στη φυλακή.

Αν δεν είχε ξεγελάσει τον γενναίο πολεμιστή Ομπόι με το στρατήγημα «Προσποιούμαι τον χαζό», ο Κάνγκσι ίσως θα είχε την ίδια μοίρα με τον αυτοκράτορα Σιεντί σε μερικές από τις προηγούμενες ιστορίες μας, δηλαδή θα έχανε την εξουσία αλλά και τον θρόνο από έναν δυνατό σφετεριστή.

Πορτραίτο του Κάνγκσι από έναν Ευρωπαίο ζωγράφο στην αυλή του

Ο Κάνγκσι αργότερα αποδείχθηκε ένας από τους ικανότερους αυτοκράτορες της Κίνας και είχε την πιο μακρά βασιλεία (1661-1722) από όλους τους άλλους. Περισσότεροι αξιωματούχοι από τις μη Μαντσού φυλές προσλήφθηκαν στην αυλή του. Η ένταση μεταξύ των Μαντού και της πλειονότητας των Κινέζων Χαν ελαφρύνθηκε. Το 1673 ο Γου Σανγκουέι και άλλοι δύο βασιλιάδες ξεσηκώθηκαν και κυρίευσαν πολλές επαρχίες στη νότια Κίνα. Ο Κάνγκσι κατάφερε να τους καταστείλει οχτώ χρόνια μετά. Το 1683, κατέλαβε την Ταϊβάν καταστρέφοντας εκεί την τελευταία δύναμη της δυναστείας Μινγκ. Σύντομα η δυναστεία Τσινγκ εξεδίωξε τους Ρώσους εισβολείς στα βορειοανατολικά της σύνορα κι ύστερα επεκτάθηκε σημαντικά στα δυτικά.

Χάρις στη σωστή πολιτική των αρχών και στην υιοθέτηση προϊόντων από την Αμερική, όπως πατάτα, καλαμπόκι, ντομάτα κ.α, ο πληθυσμός της Κίνας άρχισε να πολλαπλασιάζεται. Η πολυεθνής αυτή αυτοκρατορία εισήλθε στον χρυσό αιώνα μέχρι την εισβολή των Βρετανών αργά τον 19ο αιώνα.

Η επικράτεια της Αυτοκρατορίας Τσινγκ τον 18ο αιώνα