Κινεζική Μυθολογία (10)—ο θεός του Αλτάιρ και η θεά του Βέγα

πηγή φωτογραφίας: image.baidu.com

牵牛星 qiān niú xīng: Αστέρι Τσιανιού, δηλαδή το άστρο Αλτάιρ

织女星 zhī nǚ xīng: Αστέρι Ζινιού, δηλαδή το άστρο Βέγας

牛郎 niú láng: Βοσκός

织女 zhī nǚ: Υφάντρια

王母 wáng mǔ

Στην κινεζική μυθολογία, το άστρο Αλτάιρ ονομάζεται Αστέρι Τσιανιού (牵牛星), που στα κινέζικα σημαίνει «περικοκλάδα» και το άστρο Βέγας ονομάζεται Αστέρι Ζινιού (织女星), που σημαίνει το άστρο της «υφάντριας». Επειδή ο γαλαξίας, φαίνεται σαν ποταμός στον ουρανό που βρίσκεται ανάμεσα στα δύο άστρα, δημιουργήθηκαν μερικοί μύθοι για το θέμα αυτό.

Σύμφωνα με ένα μύθο, στην ανατολική πλευρά του Ουράνιου Ποταμού (κινεζική έκφραση για τον γαλαξία) ζούσε η Ζινιού (织女), η οποία ήταν μια κόρη του Θεού του Ουρανού. Κάθε μέρα δούλευε σκληρά υφαίνοντας με τα σύννεφα καταπληκτικά ενδύματα, και δεν είχε χρόνο να ντυθεί με τα καλά της ή να μακιγιαριστεί. Ο Θεός του Ουρανού την λυπήθηκε πολύ που η Ζινιού ζούσε μόνη της. Έτσι την πάντρεψε με έναν βοσκό που ζούσε στην δυτική πλευρά του Ουράνιου Ποταμού. Όμως, μετά τον γάμο τους, η Ζινιού παραμέλησε την δουλειά της την ύφανση. Ο Θεός του Ουρανού θύμωσε πολύ και την διέταξε να επιστρέψει στην απέναντι πλευρά του Ουράνιου Ποταμού. Τους επέτρεψε να συναντιούνται μόνο μια φορά κάθε έτος, δηλαδή την έβδομη ημέρα του έβδομου μήνα κατά το κινεζικό σεληνιακό ημερολόγιο. Την μέρα εκείνη, όλες οι κίσσες πετούσαν στον Ουράνιο Ποταμό και έχτιζαν μια γέφυρα με το σώμα τους προκειμένου να περάσει η Ζινιού τον ποταμό.

πηγή φωτογραφίας: image.baidu.com

Ο παραπάνω μύθος μιλάει ακόμα για τις σχέσεις μεταξύ των θεών. Με το πέρασμα του χρόνου όμως δημιουργήθηκαν και άλλοι μύθοι, κυρίως ερωτικοί, μεταξύ των θεών και των ανθρώπων. Για παράδειγμα, σε ένα άλλο λαϊκό μύθο, ο Νιουλάνγκ (牛郎, στα κινέζικα σημαίνει βοσκός) και η Ζινιού ερωτεύτηκαν. Δυστυχώς απαγορευόταν ο έρωτας μεταξύ των θεών. Γιαυτό, η θεά Ουανγκμού (王母), η μεγαλύτερη θεά στον ουρανό που διεύθυνε όλες τις θεές, τιμώρησε την Ζινιού να δουλεύει σκληρά υφαίνοντας υπέροχα ενδύματα όλη την μέρα με τα σύννεφα και τιμώρησε τον Νιουλάνγκ να κατέβει στον ανθρώπινο κόσμο, δηλαδή να μην είναι πια αθάνατος. Οι γονείς του Νιουλάνγκ στον ανθρώπινο κόσμο πέθαναν νωρίς. Και τότε ο μεγαλύτερος αδελφός με τη σύζυγό του χώρισαν την περιουσία. Έδωσαν στον Νιουλάνγκ μόνο ένα γέρικο βόδι. Ζούσε λοιπόν ο Νιουλάνγκ μια δύσκολη ζωή ως βοσκός. Μια μέρα, το γέρικο βόδι ξαφνικά μίλησε, και του είπε να πάει σε μια λίμνη όπου μερικές νεράιδες κολυμπούσαν, να πάρει το κόκκινο ένδυμα και να το κρύψει. Η νεράιδα με το κόκκινο ένδυμα θα γινόταν η γυναίκα του.

Γιατί οι νεράιδες πήγαν στην λίμνη; Γιατί αφότου η θεά Ουανγκμού πήγε κάπου αλλού, απλώς για διασκέδαση και περιπέτεια οι αδελφές της Ζινιού και η Ζινιού κατέβηκαν κρυφά στον ανθρώπινο κόσμο.

Ο Νιουλάνγκ περίμενε κρυφά στην λίμνη και όπως του είπε το βόδι, έκλεψε το κόκκινο ένδυμα, το οποίο ήτανε της Ζινιού. Τελικά ο Νιουλάνγκ και η Ζινιού παντρεύτηκαν στον ανθρώπινο κόσμο και έκαναν και δύο παιδιά. Το βόδι τελικά πέθανε. Πριν πεθάνει όμως, είπε στον Νιουλάνγκ να πάρει το δέρμα του και να το κρατήσει. Κάποια μέρα θα του ήταν χρήσιμο.

Μια μέρα στον ουρανό, είναι ένα έτος στον ανθρώπινο κόσμο. Όταν λίγες μέρες μετά η θεά Ουανγκμού επέστρεψε, ανακάλυψε τι έγινε. Θυμωμένη έστειλε τους ουράνιους στρατιώτες να πάρουν την Ζινιού πίσω στον ουρανό. Εκείνη την στιγμή ο Νιουλάνγκ ντύθηκε με το δέρμα του βοδιού, έβαλε τα δύο παιδιά τους σε δύο καλάθια και με το δέρμα του βοδιού μπόρεσε να πετάξει. Την στιγμή που πρόφταινε σχεδόν την Ζινιού, η θεά Ουανγκμού με μια καρφίτσα μαλλιών έκανε μια γραμμή μεταξύ της Ζινιού και του Νιουλάνγκ, η οποία μεταμορφώθηκε σε ποταμό, δηλαδή στον Ουράνιο Ποταμό. Τα δύο παιδιά έκλαψαν. Ο Νιουλάνγκ και η Ζινιού ήτανε τόσο λυπημένοι ώστε ακόμα και η θεά Ουανγκμού τους συμπάθησε. Τότε τους επέτρεψε να συναντιούνται μια φορά κάθε έτος, την έβδομη ημέρα του έβδομου μήνα κατά το κινεζικό σεληνιακό ημερολόγιο.

Όπως στον πρώτο μύθο, κίσσες πέταξαν στον Ουράνιο Ποταμό και έχτισαν μια γέφυρα με το σώμα τους προκειμένου να περάσει η οικογένεια τον ποταμό.

Από την αρχαιότητα στην Κίνα, εκείνη η μέρα ήταν μια γιορτή για τις κοπέλες και τις γυναίκες γενικά για να προσεύχονται για καλή τύχη και ευτυχία. Σήμερα, θεωρείται ως η κινεζική Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου.