Συνταξιούχος μάνατζερ μεταμορφώνει σκουπιδότοπο σε πάρκο

Εύα Παπαζή

Το 1955 ο 22χρονος Γουάνγκ Γιενμίνγκ άφησε την πόλη του στην επαρχία Χεμπέι για να πάει στο Καραμάι στην έρημο Γκόμπι, όπου βρήκε δουλειά ως εργάτης στα πετρέλαια.

Στα 60 χρόνια που πέρασαν έγινε μάρτυρας της μεταμόρφωσης του Καραμάι, από ένα σημείο χαμένο στην έρημο, σε μια σύγχρονη πόλη.

«Δεν υπήρχε ούτε χορτάρι» λέει ο Γουάνγκ, ο οποίος φυτεύει δέντρα στο Καραμάι εδώ και 33 χρόνια, δηλαδή από τότε που πήρε σύνταξη ως μάνατζερ στο πετρελαϊκό εργοστάσιο.

«Χιλιάδες εργάτες έφευγαν κάθε χρόνο γιατί δεν μπορούσαν να αντέξουν τις σκληρές συνθήκες εδώ πέρα. Ήθελα να κάνω κάτι γι' αυτό και άρχισα να φυτεύω δέντρα. Στην αρχή ούτε οι φτελιές δεν επιζούσαν.»

Ο Γουάνγκ, 87 ετών σήμερα, από το 1985 ξεκίνησε να φυτεύει δέντρα γύρω από το εργοστάσιο.

Επειδή τότε είχε μια σοβαρή καρδιακή ασθένεια, περπατούσε με τεράστια δυσκολία και κάθε λίγα βήματα σταματούσε να ξεκουραστεί. «Είπα στον εαυτό μου να αντέξει» λέει ο Γουάνγκ και σκέφτηκε, «Θυσιάσαμε το περιβάλλον για την παραγωγή πετρελαίου τις περασμένες δεκαετίες και τώρα θα προσπαθήσω να επανορθώσω την ζημιά.»

Το να φυτεύει κανείς δέντρα στην έρημο δεν είναι κάτι απλό. Ο Γουάνγκ έπρεπε να βελτιώσει το έδαφος και να πειραματιστεί με διάφορα είδη δέντρων.

Αφού φύτεψε αρκετά δέντρα στο εργοστάσιο, ο Γουάνγκ άρχισε να δίνει την προσοχή του σε έναν εγκαταλειμμένο σκουπιδότοπο. Έκανε μια ομάδα «πρασινίσματος» με τις οικογένειες άλλων εργατών του εργοστασίου και όλοι μαζί καθάρισαν τα σκουπίδια και φύτεψαν δέντρα και λουλούδια, μεταμορφώνοντας το βρώμικο και δύσοσμο κομμάτι γης, σε ένα τοπίο με δέντρα και πράσινο, που τώρα είναι γνωστό ως το Πάρκο Γιενμίνγκ, το πρώτο πάρκο που έχει πάρει το όνομά του από έναν πραγματικό άνθρωπο στο Καραμάι.

Μετά από 30 χρόνια σκληρής δουλειάς, το πράσινο αυτή τη στιγμή καλύπτει 8 εκτάρια γης που πριν ήταν έρημος και σκουπιδότοπος. Διαθέτει 40.000 λεύκες, φτελιές και διάφορα δέντρα που προσφέρουν φρούτα στον τοπικό πληθυσμό, λειτουργώντας συγχρόνως σαν φυσικός ανεμοφράκτης.

Παρότι νιώθει ικανοποιημένος για το έργο που ήδη έχει κάνει, ο Γουάνγκ δεν σταματά. «Θέλω τα τελευταία χρόνια της ζωής μου να φυτέψω ακόμα πιο πολλά δέντρα στο Καραμάι. Η οικογένειά μου, που αρχικά δεν με στήριξε στο φύτεμα των δέντρων, τώρα είναι μαζί μου σ' αυτόν τον αγώνα.»

Ο Γουάνγκ, ακόμα περπατάει καθημερινά γύρω από το πάρκο. «Το πάρκο είναι μέρος της ζωής μου και κάθε δέντρο είναι παιδί μου» λέει, συνεχίζοντας, «δεν θα σταματήσω να φυτεύω δέντρα μέχρι να έρθει η μέρα να πεθάνω.»