Κινεζικοί Λαϊκοί Μύθοι (50) – Η κοπέλα με το χαμόγελο στα χείλη (τέλος)

Όπως είπαμε την προηγούμενη φορά, ο Ζιφού και η Γινγκνίνγκ παντρεύτηκαν.

Η ζωή μετά τον γάμο ήτανε ευτυχισμένη. Στον κήπο τους ψηλά πάνω στον τοίχο με τον γείτονα υπήρχαν λουλούδια και πολλές φορές η Γινγκνίνγκ σκαρφάλωνε για να κόψει. Κάθε φορά όταν η πεθερά της την έβλεπε την κατσάδιαζε, αλλά η Γινγκνίνγκ το ξαναέκανε.

Μια μέρα, η Γινγκνίνγκ πάλι είχε ανέβει πάνω όταν ο γιος του γείτονα συμπτωματικά την είδε πέρα από τον τοίχο. Ο νεαρός μαγεμένος από την ομορφιά της Γινγκνίνγκ, δεν μπορούσε να ξεκολλήσει το βλέμμα του από την Γινγκνίνγκ η οποία αντί να το σκάσει ντροπιασμένη, όπως θα ήταν η κανονική αντίδραση μιας κοπέλας της εποχής της σε τέτοια περίπτωση, απλά χαμογέλασε στον νεαρό όπως έκανε πάντα.

Κάθε φορά όταν η πεθερά της την έβλεπε την κατσάδιαζε, αλλά η Γινγκνίνγκ το ξαναέκανε.

Ο νεαρός όμως παρεξήγησε το χαμόγελο της Γινγκνίνγκ και σκέφτηκε πονηρά.

Τότε η Γινγνίνγκ χαμογελώντας του έδειξε τον τοίχο από την πλευρά του και κατέβηκε.

Ο νεαρός αμέσως σκέφτηκε ότι η Γινγκνίνγκ του έδειξε το σημείο για ραντεβού και χάρηκε πολύ. Μόλις σκοτείνιασε, πήγε στο σημείο κάτω από τον τοίχο και είδε την Γινγκνίνγκ εκεί. Ρίχθηκε αμέσως πάνω της.

Ξαφνικά όμως αισθάνθηκε σαν να τον χτύπησε ένα σουβλί. Πόνεσε τόσο πολύ ώστε έπεσε στο έδαφος ουρλιάζοντας. Έριξε μια ματιά στην Γινγκνίνγκ αλλά είδε μονάχα ένα μεγάλο κούτσουρο με μια κουφάλα αντί την Γινγκνίνγκ. Ο πατέρας του άκουσε τις φωνές του και έτρεξε έξω να δει τι έγινε. Ο νεαρός δεν έλεγε τίποτα μέχρι που ήρθε η γυναίκα του και της είπε τι συνέβη. Φώτισαν το κούτσουρο και ανακάλυψαν ένα μεγάλο σκορπιό μέσα.

Έριξε μια ματιά στην Γινγκνίνγκ αλλά είδε μονάχα ένα μεγάλο κούτσουρο με μια κουφάλα αντί την Γινγκνίνγκ.

Ο πατέρας του έπιασε τον σκορπιό και τον σκότωσε. Όμως, ο γιος πέθανε το ίδιο βράδυ. Ο πατέρας κατηγόρησε τον Ζιφού ισχυριζόμενος ότι η Γινγκνίνγκ ήτανε μια μάγισσα. Ευτυχώς όμως ο δήμαρχος ήξερε τον Ζιφού και δεν τον καταδίκασε ως ένοχο.

Θυμωμένη η πεθερά της Γινγκνίνγκ της είπε τότε, «είσαι υπερβολικά αφελής. Είναι σωστό τελικά που οι άνθρωποι ανησυχούν για τα αποτελέσματα της υπερβολικής χαράς. Είναι καλή μας τύχη που ο δήμαρχος δεν είναι ανόητος, αλλιώς θα σε έπιανε για ανάκριση, και πόσο θα ντροπιαζόταν ο γιος μου μετά; (1)

Η Γινγκνίνγκ τότε κατάλαβε την σοβαρότητα της κατάστασης και ορκίστηκε ότι δεν θα γελάσει ποτέ ξανά.

Η πεθερά της απάντησε, «καλά, ποιός άνθρωπος δεν γελάει; Απλώς να προσέχεις ανάλογα με την περίπτωση.» Η Γινγκνίνγκ όμως δεν γελούσε πια, ακόμα και όταν ο Ζιφού προσπαθούσε να την κάνει να γελάσει. Δεν φαινόταν λυπημένη αλλά έκτοτε έχασε το γέλιο της.

Μια νύχτα, η Γινγκνίνγκ έκλαιγε. Ο Ζιφού παραξενεύτηκε πολύ αφού ήτανε πρώτη φορά που η Γινγκνίνγκ ήταν τόσο λυπημένη και την ρώτησε τι είχε συμβεί.

Η Γινγκνίνγκ όμως δεν γελούσε πια, ακόμα και όταν ο Ζιφού προσπαθούσε να την κάνει να γελάσει. Δεν φαινόταν λυπημένη αλλά έκτοτε έχασε το γέλιο της.

«Ανησυχούσα μήπως σε φοβίσω. Τώρα που έχουμε περάσει μήνες μαζί, ξέρω ότι και εσύ και η μητέρα σου με αγαπάτε με όλη σας την καρδιά. Ελπίζω πως τώρα δεν πειράζει να σας πω την αλήθεια. Η πραγματική μου μητέρα είναι μια αλεπού. Όταν έφυγε η μητέρα μου, με άφησε στην φροντίδα της ψυχής της θείας σου. Περάσαμε δύσκολα δεκαπέντε χρόνια μαζί. Δεν έχω κανένα αδελφό. Είσαι η μοναδική στήριξή μου. Η μητέρα βρίσκεται μόνη της πάνω στο βουνό. Κανείς δεν την έθαψε με τον πατέρα μου και στεναχωριέται πολύ για αυτό. Αν δεν σε πειράζει θα ήθελα να μεταφέρουμε την αλεπού μητέρα μου στον τάφο του πατέρα μου. Μάλλον αυτό θα βοηθήσει τις οικογένειες με κόρες να μην τις εγκαταλείπουν.(2)»

Ο Ζιφού συμφώνησε άμεσα. Εξέφρασε την ανησυχία του μόνο μήπως και δεν έβρισκε τον τάφο της μητέρας της αλλά η Γινγκνίνγκ του είπε ότι δεν ήταν δύσκολο.

Μια μέρα λοιπόν, το ζευγάρι μεταφέροντας ένα φέρετρο στην άμαξα πήγε στην κοιλάδα. Μέσα στα αγριόχορτα η Γινγκνίνγκ βρήκε ένα μικρό τάφο, που κόντευε να ισοπεδωθεί (υπάρχει συνήθως ένα μικρό λοφάκι πάνω από τους παραδοσιακούς τάφους στην Κίνα). Η Γινγκνίνγκ κλαίγοντας ξέθαψε την μητέρα της το σώμα της οποίας ήταν ακόμα σε καλή κατάσταση.

Το ζευγάρι μετέφερε το σώμα της μητέρα της Γινγκνίνγκ στον τάφο του συζύγου της Τσιν και τους έθαψε μαζί. Εκείνο το βράδυ, ο Ζιφού ονειρεύτηκε την γριά που τον ευχαριστούσε. Όταν ξύπνησε, είπε το όνειρο στην Γινγκνίνγκ που είπε, «την συνάντησα χθες το βράδυ. Της είπα να μην σε ενοχλήσει.»

Η Γινγκνίνγκ κλαίγοντας ξέθαψε την μητέρα της το σώμα της οποίας ήταν ακόμα σε καλή κατάσταση.

Ο Ζιφού παραπονέθηκε γιατί η Γινγκνίνγκ δεν την κάλεσε να παραμείνει.

«Είναι ψυχή, αγάπη μου. Στον τόπο με τους ζωντανούς δεν μπορεί να μείνει πολύ καιρό.»

Ο Ζιφού την ρώτησε τότε που πήγε η υπηρέτρια Ρονγκ.

Η Γινγκνίνγκ απάντησε, «είναι επίσης μια αλεπού. Πολύ έξυπνη. Η μαμά αλεπού την άφησε να με φροντίζει. Έψαχνε φαγητό για μένα όταν ήμουνα μικρή και μου λείπει πολύ. Χθες το βράδυ ρώτησα την μητέρα μου και μου είπε ότι η Ρονγκ έχει παντρευτεί.»

Έκτοτε κάθε χρόνο επισκέπτονταν τον τάφο των γονιών της αλλά δεν συναντήθηκαν πια με τις ψυχές, ούτε στα όνειρα.

Ένα χρόνο μετά, η Γινγκνίνγκ απέκτησε ένα παιδάκι, το οποίο όπως και η μαμά του, γελούσε προς οποιονδήποτε ακόμα και όταν ήτανε μωράκι.

Ένα χρόνο μετά, η Γινγκνίνγκ απέκτησε ένα παιδάκι, το οποίο όπως και η μαμά του, γελούσε προς οποιονδήποτε ακόμα και όταν ήτανε μωράκι.

Τέλος

(1) Στην αρχαία Κίνα, για τις οικογένειες υψηλού επιπέδου ήτανε μεγάλη ντροπή οι κόρες ή οι νύφες τους να εμφανίζονται σε δημόσιο χώρο.

(2) Στην αρχαία Κίνα σε ορισμένες περιοχές οι φτωχές οικογένειες θεωρούσαν τις κόρες ως «βάρος» και τις εγκατέλειπαν.