Το βασίλειο Γου (吴 Wu) βρισκόταν στο δέλτα του Γιανγκτσέ, ανατολικά από το βασίλειο Τσου (楚 Chu). Αν και ο βασιλιάς του καταγόταν από τον οίκο των Τζόου (周 Zhou), ο πληθυσμός του ήταν πολύ διαφορετικός από εκείνον της κεντρικής Κίνας. Άρα το βασίλειο Γου σαν «βάρβαρο κράτος» ήταν αποκλεισμένο από τις υποθέσεις της δυναστείας Τζόου μέχρι το 584 π.Χ, ώσπου δέχτηκε μια διπλωματική αποστολή από το κράτος Τζιν (晋 Jin).
Όπως αναφερθήκαμε σε προηγούμενο στρατήγημα, το κράτος Τζιν και το βασίλειο Τσου ανταγωνίζονταν για την ηγεμονία της Κίνας επί μισό αιώνα χωρίς αποτέλεσμα. Οπότε ο σκοπός της αποστολής του κράτους Τζιν ήταν να συνάψει μια συμμαχία με το βασίλειο Γου εναντίον του Τσου. Η συνεργασία πήγε καλά και το βασίλειο Γου διδάχτηκε πώς να χρησιμοποιεί τα πολεμικά άρματα και μετατράπηκε σταδιακά σε απειλή στα ανατολικά σύνορα του Τσου.
Μπρούντζινα πολεμικά άρματα από το Μαυσωλείο του Πρώτου Αυτοκράτορα των Τσιν
Περίπου 60 χρόνια μετά, το 522 π.Χ., στο βασίλειο Τσου εκτυλίχθηκε μια τραγωδία. Ένας ύπουλος αξιωματούχος συκοφάντησε στον βασιλιά Πινγκγουάνγκ τον Γου Σε, που ήταν δάσκαλος του διαδόχου, λέγοντας ότι σχεδίαζε μια ανταρσία εναντίον του. Πιστεύοντάς τον, ο βασιλιάς άδικα διέταξε να εκτελέσουν τον Γου Σε και τους δύο γιους του. Αλλά ο μικρός γιος, ο Γου Ζισιού, κατάφερε να διαφύγει τη σύλληψη. Αποφασισμένος να εκδικηθεί, ο Γου Ζισιού πήγε στο βασίλειο Γου όπου τον δέχτηκε ο πρίγκιπας Γκουάνγκ.
调虎离山 diào hǔ lí shān: Παρασέρνω τις τίγρεις να φύγουν από το βουνό τους
Ο πρίγκιπας Γκουάνγκ θεωρούσε τον εαυτό του πιο ικανό και νόμιμο για τον θρόνο από τον ξάδελφό του, τον τότε βασιλιά Λιάο. Για να βοηθήσει τον πρίγκιπα, ο Γου Ζισιού πρότεινε σε έναν φίλο του να δολοφονήσει τον βασιλιά κατά τη διάρκεια ενός γεύματος. Όμως, τους έμεναν ακόμα τρία εμπόδια για να πραγματοποιηθεί το σχέδιο. Οι δύο αδελφοί του βασιλιά Λιάο, ο Τζουγιόνγκ κι ο Γιενγιού καθώς και ο γιος του βασιλιά, ο Τσινγκτζί, ήταν γνωστοί για την ανδρεία τους. Ακόμα κι αν δολοφονηθεί ο βασιλιάς, εκείνοι σαν τρεις τίγρεις που προστάτευαν το βουνό, θα ήταν σε θέση να καταστείλουν το πραξικόπημα.
Την ίδια στιγμή το 515 π.Χ. ο βασιλιάς του Τσου, Πινγκγουάνγκ, πέθανε. Ο βασιλιάς Λιάο αποφάσισε να πάρει την ευκαιρία να επιτεθεί στο βασίλειο Τσου. Οπότε ο πρίγκιπας Γκουάνγκ δέχθηκε τη συμβουλή του Γου Ζισιού και πρότεινε στον βασιλιά να αναθέσει την εκστρατεία στον Τζουγιόνγκ και τον Γιενγιού. Παράλληλα, πρότεινε να στείλει τον Τσινγκτζί στην κεντρική Κίνα να ζητήσει στήριξη από τα άλλα κράτη. Ο βασιλιάς Λιάο επικύρωσε όλες τις παραπάνω προτάσεις. Αφού και οι τρεις «τίγρεις» στάλθηκαν μακριά από το «βουνό» τους, ο πρίγκιπας Γκουάνγκ προσκάλεσε τον βασιλιά στο προγραμματισμένο γεύμα, όπου ένας σερβιτόρος όταν σέρβιρε ένα πιάτο ψαριού, ξαφνικά έβγαλε ένα μαχαίρι που ήταν κρυμμένο μέσα στο ψάρι και σκότωσε τον βασιλιά με αυτό. Ο πρίγκιπας Γκουάνγκ στέφθηκε βασιλιάς μετά το πραξικόπημα ενώ οι δύο στρατηγοί και ο γιος του βασιλιά Λιαο έμειναν στο εξωτερικό για ασφάλεια. Το παραπάνω στρατήγημα, «παρασέρνω τις τίγρεις να φύγουν από το βουνό τους», επιχειρεί να εξαφανίσει πρώτα τα εμπόδια πριν συγκεντρώσει τη δύναμη στην μάχη με τον κύριο αντίπαλο.
Η σημερινή πόλη Σουτζόου (苏州 Suzhou) δίπλα στη Σαγκάη, ήταν η πρωτεύουσα του βασιλείου Γου.
Ο βασιλιάς Γκουάνγκ αργότερα δυνάμωσε το βασίλειο Γου οικονομικά καθώς και στρατιωτικά με τη βοήθεια του Γου Ζισιού, ο οποίος του πρότεινε στην αυλή τον μεγάλο στρατηγό Σουν Ζι, φημισμένο στην ιστορία για το βιβλίο Τέχνη του Πολέμου. Το 506 π.Χ. το δυνατό βασίλειο Γου κατατρόπωσε το βασίλειο Τσου και στη συνέχεια κατέλαβε την πρωτεύουσά του. Ο Γου Ζισιού τελικά πραγματοποίησε την εκδίκησή του μαστιγώνοντας 300 φορές το πτώμα του βασιλιά Πινγκγουάνγκ που είχε βγάλει από τον τάφο.
Ωστόσο, η νίκη του βασιλείου Γου δεν διέρκεσε για πολύ, αφού το κράτος Τσιν (秦 Qin) στη δυτική Κίνα έστειλε τον στρατό του για να βοηθήσει το βασίλειο Τσου. Ακόμα χειρότερα, ένας άλλος άσπονδος εχθρός άρχισε να επιτίθεται στο βασίλειο Γου στα νότια σύνορα κι ο βασιλιάς Γκουάνγκ αναγκάστηκε να επιστρέψει από το βασίλειο Τσου για να τον αντιμετωπίσει. Ποιός ήταν ο εχθρός αυτός; Θα τον γνωρίσουμε στο επόμενο στρατήγημα.