Το 221 μ.Χ, ο αυτοκράτορας Λιόου Μπέι (刘备 Liu Bei), ο αδελφικός του φίλος Τζανγκ Φέι (张飞 Zhang Fei) και άλλοι στρατηγοί του, πήγαν με τον στρατό να ζητήσουν εκδίκηση από τον πρώην σύμμαχό τους, τον Σιουν Τσιουάν (孙权 Sun Quan) για τον θάνατο του Γκουάν Γιου (关羽 Guan Yu). Πριν φτάσει στο μέτωπο όμως, ο Τζανγκ Φέι δολοφονήθηκε τραγικά από προδότες.
Από την πλευρά του Σουν Τσιουάν, ο στρατηγός Λιου Μενγκ (吕蒙 Lü Meng) πέθανε απότομα από ασθένεια μετά την κατάληψη της Τζινγκτζόου (荆州 Jingzhou) και τον διαδέχθηκε ο Λου Σιουν (陆逊 Lu Xun). Αν και ο στρατός του Λιόου Μπέι ήταν δυνατός, ο Λου Σιουν τον νίκησε το επόμενο έτος καίγοντας τα στρατόπεδά του αφού λανθασμένα είχαν φτιαχτεί σε ξηρά δάση. Προκειμένου να φτιάξει τις σχέσεις του με τον Λιόου Μπέι, ο Σουν Τσιουάν δεν προχώρησε και ζήτησε ειρήνη.
Ο Λιόου Μπέι υποχώρησε σε μια μικρή πόλη και ύστερα αρρώστησε σοβαρά. Στην επιθανάτια κλίνη, ο 62χρονος αυτοκράτορας παρακάλεσε τον πρωθυπουργό Τζούγκε Λιανγκ (诸葛亮 Zhuge Liang) να συνεχίσει το έργο του, δηλαδή την απελευθέρωση της βόρειας Κίνας από την δυναστεία Γουέι (魏 Wei). Ο Τζούγκε Λιανγκ δακρυσμένος δέχθηκε και στήριξε τον Λιόου Σαν (刘禅 Liu Shan) να διαδεχτεί τον πατέρα του ως αυτοκράτορας του μεταβατικού καθεστώτος των Χαν (蜀汉 Shu Han), ο οποίος δεν ενδιαφερόταν καθόλου για την διοίκηση και εμπιστευόταν πλήρως τον Τζούγκε Λιανγκ παρέχοντάς του τις αρμοδιότητες για κάθε απόφαση.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι η δυναστεία Γουέι στην βόρεια Κίνα ήταν χωρίς αμφιβολία η ισχυρότερη από τις τρεις δυνάμεις, ο Τζούγκε Λιανγκ τερμάτισε τον πόλεμο με τη δυναστεία Γου (吴 Wu) του Σουν Τσιουάν και του ζήτησε να συμμαχήσουν κατά της δυναστείας Γουέι. Ο Σουν Τσιουάν συμφώνησε με χαρά.
欲擒故纵 yù qín gù zòng:Επίτηδες αφήνω τον αντίπαλο ελεύθερο
Πριν ξεκινήσει όμως την εκστρατεία κατά του βόρειου εχθρού, ο πρωθυπουργός Τζούγκε Λιανγκ έπρεπε να λύσει κάποια εσωτερικά ζητήματα. Στις νότιες περιοχές, στη σημερινή επαρχία Γιουνάν όπου υπήρχαν διαφορετικοί πολιτισμοί, οι τοπικοί πληθυσμοί με αρχηγό τον Μενγκ Χουό (孟获 Meng Huo) κύρηξαν ανεξαρτησία σύντομα μετά τον θάνατο του Λιόου Μπέι και άρχισαν να δημιουργούν προβλήματα στις γειτονικές πόλεις.
Το 225 μ.Χ, ο Τζούγκε Λιανγκ πήγε με τον στρατό του στα νότια να πολεμήσει τους επαναστάτες. Πριν ξεκινήσει η μάχη όμως, ο σύμβουλος Μα Σου (马谡 Ma Su) υποστήριξε ότι η στρατιωτική δύναμη από μόνη της θα μπορούσε να καταλάβει τη γη αλλά όχι και την ψυχή του λαού της περιοχής. Η ριζική λύση θα ήταν να ηρεμήσουν τον λαό με σωστή στρατηγική και πολιτικές αποφάσεις. Ο Τζούγκε Λιανγκ συμφώνησε και αποφάσισε να χρησιμοποιήσει το στρατήγημα «επίτηδες αφήνω τον αντίπαλο ελεύθερο».
Οι πανοπλίες από ξηρό ινδοκάλαμο ήταν ανθεκτικές στα σιδερένια όπλα αλλά έπιαναν φωτιά εύκολα
Αν και ο Μενγκ Χουό διέθετε πολεμικούς ελέφαντες και ανθεκτικές πανοπλίες από ξηρό ινδοκάλαμο, ο Τζούγκε Λιανγκ τον νίκησε με την φωτιά σχεδιάζοντας έξυπνες παγίδες για τον στρατό του Μενγκ Χουό. Σύμφωνα με το βιβλίο Ρομάντζο των Τριών Βασιλειών, κάθε φορά που έπεφτε στην παγίδα του Τζούγκε Λιανγκ και πιανόταν αιχμάλωτος, ο Μενγκ Χουο αρνιόταν να παραδοθεί και ισχυριζόταν ότι θα κέρδιζε την επόμενη φορά εφόσον ο Τζούγκε Λιανγκ του έδινε μια ευκαιρία. Ο Τζούγκε Λιανγκ κάθε φορά του έδινε χάρη, τον ελευθέρωνε και περίμενε να τον δει άλλη μια φορά στο πεδίο μάχης. Αυτή η διαδικασία επαναλήφθηκε πολλές φορές μέχρι την έβδομη φορά που ο Μενγκ Χουό συγκινημένος από τη μεγαλοψυχία του Τζούγκε Λιανγκ, υποσχέθηκε ότι δεν θα τον προδώσει ποτέ πια.
Η ειρηνευτική συμφωνία υπογράφηκε ομαλά. Ο Μενγκ Χουό και οι άλλοι τοπικοί βασιλιάδες μπορούσαν να διατηρήσουν το δικαίωμα αυτονομίας. Το νότιο κομμάτι του μεταβατικού καθεστώτος των Χαν επέστρεψε έτσι στην σταθερότητα. Το στρατήγημα «επίτηδες αφήνω τον αντίπαλο ελεύθερο» είχε καλά αποτελέσματα.
Ο Τζούγκε Λιανγκ γύρισε με το στρατό του προς στα βόρεια για την πρωτεύουσα, προκειμένου να ετοιμάσει τη μεγάλη εκστρατεία κατά της δυναστείας Γουέι. Ο Μενγκ Χουό ήταν πρόθυμος να τον υποστηρίξει με δικά του στρατεύματα για την εκστρατεία. Το 228 μ.Χ, αφού εκπληρώθηκαν όλες οι προετοιμασίες, ο Τζούγκε Λιανγκ με την άδεια του Λιόου Σαν ξεκίνησε τη μεγάλη εκστρατεία κατά της δυναστείας Γουέι. Σύμφωνα με τη συμμαχική συμφωνία, η δυναστεία Γου ξεκίνησε ταυτόχρονα την επίθεση κατά των Γουέι στην ανατολική Κίνα. Τις εξελίξεις αυτού του πολέμου, θα τις δούμε στο επόμενο στρατήγημα.