Γυναίκες της Κίνας - Η νέα ζωή μιας Γι

Γυναίκες εργάζονται σε ένα εργαστήριο κεντημάτων στην κοινότητα μετεγκατάστασης της κομητείας Μπουτουό που βρίσκεται στην αυτόνομη περιφέρεια Λιανγκσάν Γι, στην επαρχία Σιτσουάν, στις 14 Σεπτεμβρίου 2020. [Xinhua / Jiang Hongjing]

Η Τσουμέ Μουτουχουό, μια 52χρονη Γι, έλαβε ως προίκα της όταν παντρεύτηκε, ένα είδος παραδοσιακής άρπας, το κουξ, που παίζει κάθε φορά που νιώθει νοσταλγία.

Θυμάται ότι την ημέρα που παντρεύτηκε πάνω από 30 χρόνια πριν - σε ένα μικρό χωριό στον αυτόνομο νομό Λιανγκσάν Γι της επαρχίας Σιτσουάν - κρατούσε αυτό το μουσικό όργανο σφιχτά στο χέρι της.

Θυμάται επίσης ότι χρειάστηκε μαζί με τους συγγενείς της, τέσσερις ώρες για να ανέβουν δύο βουνά και να φτάσουν στο χωριό Λαμουζουέ για τον γάμο.

Έκτοτε, δεν είχε τολμήσει να φύγει ποτέ μακριά από το Λαμουζουέ μέχρι πέρυσι, όταν ένα πρόγραμμα μετεγκατάστασης, έδωσε την ευκαιρία στην οικογένειά της να αποχαιρετήσει το απομονωμένο χωριό. "Δεν περίμενα ποτέ ότι θα ζούσα σε ένα πολυτελές διαμέρισμα", λέει η Τσουμέ.

Ο Τονγκ Ζανγκσούν, αξιωματούχος της Εθνικής Επιτροπής Ανάπτυξης και Μεταρρυθμίσεων, δήλωσε σε ένα πρόσφατο φόρουμ ότι τα τελευταία πέντε χρόνια, η Κίνα έχει μεταφέρει 9,6 εκατομμύρια φτωχούς κατοίκους της υπαίθρου σε πιο κατοικήσιμες περιοχές, με τους περισσότερους από αυτούς να απομακρύνονται με αυτόν τον τρόπο από τη φτώχεια.

Η Κίνα στόχευσε και κατάφερε την εξάλειψη της απόλυτης φτώχειας στο τέλος του 2020. Το Λιανγκσάν, που φιλοξενεί 178.000 φτωχούς ανθρώπους, ήταν μια από τις φτωχότερες περιοχές της χώρας.

Ο Τζάο Ζαορί είναι ο σύζυγος της Τσουμέ και η οικογένειά του είχε ζήσει φτωχικά μέσα στα βαθιά βουνά για πολλές γενιές. Πριν μετεγκατασταθεί, το ζευγάρι κέρδιζε τα προς το ζην εκτρέφοντας κατσίκια και χοίρους και δουλεύοντας στα χωράφια, με λιγοστά αποτελέσματα από την άγονη γη.

Για να στείλουν τα έξι παιδιά τους στο σχολείο, έβαζαν πάντα στην άκρη όλα τα χρήματα που έβγαζαν. «Δεν θέλαμε τα παιδιά μας να είναι τόσο φτωχά όσο ήμασταν εμείς», λέει η Τσουμέ.

Όταν ο πεθερός της Τσουμέ έπαθε σκωληκοειδίτιδα πριν από αρκετά χρόνια, ο Τζάο με μια ομάδα χωρικών μετέφεραν τον γέροντα για επτά ώρες πριν καταφέρουν να φτάσουν στο νοσοκομείο της πόλης. Τότε η Τσουμέ άκουσε για πρώτη φορά από τον Τζάο για την αστική ζωή. "Οι άνθρωποι στην πόλη είχαν αξιοπρεπή διαμερίσματα, με σχολεία και νοσοκομεία στο κατώφλι τους", θυμάται η Τσουμέ να την εντυπωσιάζει.

Τον Ιούνιο του 2020, με τη βοήθεια που έλαβε από κρατική χρηματοδότηση, η οικογένεια μετακόμισε σε ένα διαμέρισμα 3 υπνοδωματίων κοντά στην έδρα του νομού. Συνέφεραν 10.000 γιουάν (1.496 $) από δικά τους χρήματα για τη μετεγκατάσταση. Η κομητεία τους έδωσε τηλεόραση, πλυντήριο ρούχων και 1.000 γιουάν για να αγοράσουν έπιπλα.

Επιχορηγήσεις και δάνεια χαμηλού επιτοκίου προσφέρθηκαν επίσης από την κυβέρνηση για να βοηθήσουν τους μετεγκατασταθέντες να βρουν εργασία και να υποστηρίξουν τις προσπάθειές τους να ενταχθούν σε συνεταιρισμούς.

Η Τσουμέ ράβει τώρα κάλτσες για έναν παραδοσιακό συνεταιρισμό κέντηματος Γι και κερδίζει περίπου 100 γιουάν την ημέρα.

Το ζευγάρι από τότε που μετακόμισε έχει μαζέψει επίσης πάνω από 1.000 κιλά πατάτας καθώς και 350 κιλά φαγόπυρου και καλαμποκιού από τα χωράφια που είχαν από πριν, αλλά όπως λένε, η αγροτική δουλειά ήταν δύσκολη.

"Τα χωράφια είναι πολύ μακριά, οπότε θα τα μισθώσω τον επόμενο χρόνο και θα βρω δουλειά στην πόλη", δήλωσε ο Τζάο, προσθέτοντας ότι αυτός και η σύζυγός του σκοπεύουν να αποσυρθούν όταν όλα τα παιδιά τους αποφοιτήσουν από το κολέγιο.

Τρία από τα παιδιά τους τώρα είναι στο πανεπιστήμιο, μεταξύ των οποίων δύο σπουδάζουν ιατρική. Η μικρότερη κόρη τους, 17 ετών, είναι τώρα στο λύκειο.

"Ελπίζω τα παιδιά μου να γίνουν γιατροί, εν μέρει λόγω της σκωληκοειδίτιδας που σχεδόν σκότωσε τον πατέρα μου στο χωριό", λέει ο Τζάο. Η ευκαιρία μετεγκατάστασης προσφέρει πλέον στα μέλη της εθνότητας των Γι, ένα καλύτερο μέλλον.

Μια μέρα προτού μετεγκατασταθούν, οι χωρικοί κάλεσαν την Τσουμέ να παίξει μουσική. Έβγαλε το κουξ της και έπαιξε ένα ρομαντικό κομμάτι, αναφέροντας ότι, "το τραγούδι που έπαιξα λέει για όταν φεύγει κανείς από το πατρικό του και για την προσδοκία του για ένα ολοκαίνουργιο μέλλον".