Πώς ένας άνδρας έβγαλε το χωριό του από την φτώχεια, Ν Κίνα

Εύα Παπαζή

Ο Μο Γουεντζέν, ένας πρώην αρχηγός του κόμματος στο χωριό Σανγκτσίνγκ, οδήγησε τους συγχωριανούς του μακριά από τα βουνά και την φτώχεια. [φωτογραφία: chinadaily.com.cn]

Στην πρώτη ματιά ο 66χρονος Μο Γουεντζέν, με το ηλιοκαμένο πρόσωπο και τα γκρίζα μαλλιά δεν φαίνεται να είναι διαφορετικός από κάποιον άλλον αγρότη. Αλλά το θάρρος και η αποφασιστικότητά του γίνονται αμέσως αισθητά μόλις ξεκινά να διηγείται το πώς οδήγησε τους συγχωριανούς του μακριά από την φτώχεια.

Ο Μο Γουεντζέν, ήταν αρχηγός της κομματικής επιτροπής στο χωριό του το Σανγκτσίνγκ, της κομητείας Τιενγιάνγκ, στην Αυτόνομη Περιοχή του Γκουανσί Τζουάνγκ στην νότια Κίνα, από τις αρχές της δεκαετίας του 70'.

Πριν 30 χρόνια, οι κάτοικοι του Σανγκσίνγκ ζούσαν ακόμα βαθιά μέσα στα βουνά, γνωστά για το καρστικό τοπίο τους, εκεί όπου υπήρχε ελάχιστη γη για καλλιέργειες. Συγκεκριμένα, ο κάθε κάτοικος είχε λιγότερο από 0,2 μου - δηλαδή 134 τετραγωνικά μέτρα γης - και η συγκομιδή του σιταριού ήταν τόσο μικρή που μπορούσε να θρέψει τους χωρικούς μονάχα ένα με δύο μήνες το χρόνο.

«Για τον υπόλοιπο χρόνο έπρεπε να εξαρτώμαι από την κυβέρνηση της κομητείας για χρήματα, φαγητό και ρουχισμό» είπε ο Μο συνοφρυωμένος καθώς θυμάται τα δύσκολα εκείνα χρόνια.

Οι χωρικοί εκείνα τα χρόνια έμεναν σε καλύβες χωρίς ηλεκτρισμό και πόσιμο νερό. Όταν έβρεχε οι δρόμοι ήταν τόσο άθλιοι που δεν μπορούσαν να κυκλοφορήσουν.

Οι χωρικοί εκείνα τα χρόνια έμεναν σε καλύβες χωρίς ηλεκτρισμό και πόσιμο νερό. [φωτογραφία: chinadaily.com.cn]

Αποφασισμένος να αλλάξει την δική του μοίρα καθώς και αυτή των συγχωριανών του, ο Μο ως ο τότε υπαρχηγός του κόμματος του χωριού, αποφάσισε να τους πείσει να μεταφερθούν μακριά από τα βουνά, αλλά η πρότασή του δεν έγινε αποδεκτή καθώς πολλοί ηλικιωμένοι δεν ήθελαν να φύγουν. Ο παλαιότερος αρχηγός του χωριού καθώς και ο πατέρας του, είπαν ότι η ιδέα ήταν ουτοπική και ότι κανένας δεν το είχε ξανακάνει πριν.

Παρά τις αμφιβολίες και τις αντιρρήσεις, ο Μο το 1987 οδήγησε 16 οικογένειες δηλαδή συνολικά 83 άτομα, σε περιοχή έξω από τα βουνά όπου νοίκιασαν καλλιεργήσιμη γη έκτασης 450 μου από ένα γειτονικό χωριό και άρχισαν να καλλιεργούν ζαχαροκάλαμο, μάνγκο και κασάβα (Μανιότη η εδώδιμος, κοινώς κασάβα ή μανιόκα).

Ο Μο θυμάται ότι, όταν ο ίδιος και οι άλλοι χωριανοί άρχισαν να καλλιεργούν την νέα τους γη στις αρχές του 90', δεν είχαν καθόλου χρήματα να αγοράσουν σπόρους και φυτοφάρμακα. Πήγαιναν στην κοντινή πόλη και μάζευαν τα κουκούτσια του μάνγκο από το δρόμο και τα περιττώματα από τα γουρούνια για τις καλλιέργειες τους. Επίσης, δεν είχαν ούτε τις γνώσεις ούτε την εμπειρία.

Τα πρώτα 5 χρόνια τα δέντρα δεν απέδωσαν ούτε έναν καρπό λέει ο Μο, γι'αυτό και πήγε να ζητήσει βοήθεια από έμπειρους αγρότες στα κοντινά χωριά καθώς και την συμβουλή ενός ειδικού στις καλλιέργειες, του Όου Σιτζίνγκ, στο πανεπιστήμιο Γκουανσί. Μετά από πολλές προσπάθειες και λάθη τελικά έγινε ο ίδιος ειδικός στην καλλιέργεια των μάνγκο.

Τα μάνγκο που φύτεψε ο Μο. [φωτογραφία: chinadaily.com.cn]

Μόλις απέκτησε τις απαιτούμενες δεξιότητες, τις δίδαξε στους υπόλοιπους αγρότες, ακόμα και στα χωριά γειτονικών κομητειών. Έτσι, το εισόδημα κατά κεφαλήν στο Σανγκσίνγκ ανέβηκε από τα ούτε 100 γιουάν το 1980 σε πάνω από 8000 γιουάν «κάτι που ακόμα δεν είναι μεγάλο ποσό σε σχέση με άλλες περισσότερο ανεπτυγμένες περιοχές, αλλά είναι μια μεγάλη αλλαγή για εμάς" λέει ο Μο.

Βλέποντας τις μεγάλες αλλαγές που έφερε η καλλιέργεια των μάνγκο στην ζωή των αγροτών, περισσότεροι συγχωριανοί ακολούθησαν το παράδειγμα και άφησαν τα βουνά για να ασχοληθούν με την φρουτοπαραγωγή. Η τοπική κυβέρνηση τους στήριξε νοικιάζοντάς τους 3.200 μου καλλιεργήσιμης γης σε χαμηλή τιμή. Σήμερα πάνω από 1300 άτομα έχουν αφήσει τα βουνά για να μετακομίσουν σε νέο οικισμό με ασφαλτωμένους δρόμους, πόσιμο νερό και ηλεκτρισμό.