Μάλλινη Άνεση

Ευαγγελία Παπαζή

Ένας συνεταιρισμός στο Καμσόνγκ της Σιγκάζε, στην Αυτόνομη Επαρχία του Θιβέτ, βοηθά στην διατήρηση της παραδοσιακής λαϊκής τέχνης της ύφανσης του μαλλιού ενώ συγχρόνως δίνει νέα ελπίδα στους Θιβετιανούς που θέλουν να ξεφύγουν από την φτώχια. [φωτογραφία: CHINA DAILY]

Οι παραδοσιακές τέχνες έχουν γίνει ένα σημαντικό όπλο κατά της φτώχιας για τους κατοίκους της Αυτόνομης Επαρχίας του Θιβέτ.

Στο Καμσόνγκ για παράδειγμα, ένας συνεταιρισμός έχει ετήσια έσοδα που ξεπερνούν το 1 εκατομμύριο γιουάν (145.000 δολάρια ΗΠΑ) για τα κοντινά χωριά που παράγουν μάλλινα.

Τα υφάσματα γιαχεσιχέ έχουν ιστορία 1200 ετών και προέρχονται από μαλλί προβάτων που ζουν σε υψόμετρο πάνω από 4.500 μ.

Η κομητεία βρίσκεται κοντά στη Σιγκάζε, μια πόλη 250 χιλιόμετρα δυτικά της Λάσα.

Μόλις το μαλλί είναι έτοιμο, καθαρίζεται, και βάφεται με φυσικές βαφές.

«Το τελικό προϊόν είναι μαλακό, ζεστό, χρωματιστό και χωρίς ψεγάδια» λέει η 31χρονη Ναμντρόλ που ξεκίνησε το συνεταιρισμό το 2013.

Λέγεται ότι οι ντόπιοι μια φορά έφτιαξαν ένα μανδύα για έναν βουδιστή μοναχό. Έκτοτε, όλοι στην περιοχή έμαθαν για την ποιότητα του υφάσματος και πολλά μοναστήρια παραγγέλνουν όλο το ρουχισμό από το Καμσόνγκ. Τελικά, τα υφάσματα αυτά κατέληξαν να χρησιμοποιούνται ειδικά για τις ενδυμασίες των πνευματικών ηγετών και αξιωματούχων του Θιβέτ.

Η Ναμντρόλ, κάτοικος της περιοχής, έμαθε την τέχνη από την μητέρα της ως έφηβη.

Το 2013 άνοιξε το εργαστήρι κοντά στο σπίτι της και οργάνωσε τις ντόπιες και άλλους που δεν μπορούσαν να πάνε να βρουν δουλειά σε μακρινά μέρη.

Με την υποστήριξη της τοπικής κυβέρνησης, που πρόσφερε χαμηλότοκα δάνεια και εκπαίδευση τους ντόπιους αγρότες, το εργαστήριο υφαντικής, που δεν είναι μακριά από τις όχθες του ποταμού Γιαρλούνγκ Ζανγκμπό που διασχίζει την περιοχή, έφτασε να γίνει ένας συνεταιρισμός με περίπου 80 μέλη.

Η καθημερινή δουλειά της Ναμντρόλ περιλαμβάνει και την εκπαίδευση νέων υφαντών. Μεταξύ των 30 μαθητών της, 23 έχουν ήδη μάθει τις τεχνικές όπως λέει η ίδια.

Ο Νίιμα Πιινγκτσουό, 29 ετών, υφαίνει με τον συνεταιρισμό εδώ και τρία χρόνια.

Η γυναίκα του επίσης δουλεύει εκεί. Παλιά, ήταν υδραυλικός και έπρεπε να ψάχνει για δουλειά σε μακρινές περιοχές.

Ήταν πολύ κουραστικό επάγγελμα και βρώμικο, και ήταν δύσκολο να βρω δουλειά κατά την διάρκεια του χειμώνα» λέει ο ίδιος. «Τώρα η δουλειά μου είναι πιο χαλαρή και καθαρή. Μπορώ να δουλεύω καθ'όλη τη διάρκεια της χρονιάς.»

Μαζί με άλλους εκπαιδεύτηκε να υφαίνει στον συνεταιρισμό.

Ένας συνεταιρισμός στο Καμσόνγκ της Σιγκάζε, στην Αυτόνομη Επαρχία του Θιβέτ, βοηθά στην διατήρηση της παραδοσιακής λαϊκής τέχνης της ύφανσης του μαλλιού ενώ συγχρόνως δίνει νέα ελπίδα στους Θιβετιανούς που θέλουν να ξεφύγουν από την φτώχια. [φωτογραφία: CHINA DAILY]

Σήμερα ο Νίιμα Πιινγκτσουό εργάζεται 9 ώρες την ημέρα, και μπορεί να ετοιμάσει και 4 τετραγωνικά μέτρα υφάσματος σε μία βάρδια.

Κατά μέσο όρο βγάζει 130 γιουάν την ημέρα. Πίσω στο χωριό του η οικογένειά του καλλιεργεί κριθάρι και εκείνος παίρνει ένα μήνα άδεια κατά της περίοδο της σοδιάς για να τους βοηθήσει, όπως αναφέρει ο ίδιος.

«Θα συνεχίσω την δουλειά μου στον συνεταιρισμό» προσθέτει λέγοντας ότι εύχεται να αγοράσει ένα αυτοκίνητο αυτή τη χρονιά.

Κάθε εργαζόμενος του συνεταιρισμού έλαβε ένα ψυγείο και ένα πλυντήριο ως μπόνους κατά της διάρκεια του Θιβετιανού Νέου Έτους τον Φεβρουάριο.

Ο Νίιμα Πιινγκτσουό λέει ότι περισσότεροι νέοι σαν αυτόν θέλουν να ξεκινήσουν μια χειροτεχνική δουλειά βλέποντας ότι μπορούν να βγάλουν περισσότερα χρήματα από ότι προηγουμένως.

Εκτός του ότι προσελκύει τους νέους, ο συνεταιρισμός έχει βοηθήσει και άλλους όπως ηλικιωμένους και με ειδικές ανάγκες ανθρώπους που έχουν λιγότερες ευκαιρίες να βρουν άλλες δουλειές.

Η Γκεσάνγκ, 56 ετών, δουλεύει για τον συνεταιρισμό από τότε που άνοιξε. Παρότι έμαθε να υφαίνει ως παιδί πάλι χρειάστηκε έξτρα εκπαίδευση για να μάθει να φτιάχνει προϊόντα ποιότητας.

«Συνήθιζα να υφαίνω στο σπίτι, αλλά μόνο για να κάνω απλά ρούχα για την οικογένειά μου, όχι προς πώληση,» λέει η ίδια. «Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα έβγαζα χρήματα με αυτόν τον τρόπο.»

Στο παρελθόν οι μόνες πηγές εισοδήματος για την οικογένειά της ήταν η καλλιέργεια κριθαριού σε ένα μικρό κομμάτι γης και ο μισθός του γιου της ως εργαζόμενος στην πόλη, λέει η Γκεσάνγκ.

Τώρα είναι το άτομο με το μεγαλύτερο μισθό στην οικογένεια. Η νύφη της επίσης εργάζεται για τον συνεταιρισμό κάποιους μήνες το χρόνο.

Ο συνεταιρισμός έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη μερικών πασίγνωστων μοναστηριών και οι περισσότεροι πελάτες του είναι μοναχοί.

Το 2016, ο συνεταιρισμός δήλωσε κέρδος 1,35 εκατ.γιουάν.

Τα καλύτερα ράσα των μοναχών που μπορεί να πουλήσει ο συνεταιρισμός μας κοστίζουν περίπου 15.000 γιουάν το κομμάτι,» λέει η Ναμντρόλ που θεωρείται ως κληρονόμος της παραδοσιακής τέχνης.

Στον συνεταιρισμό, χρησιμοποιούν μονάχα παραδοσιακό εξοπλισμό.

Εκτός από τα ράσα των μοναχών, ο συνεταιρισμός φτιάχνει και άλλα προϊόντα όπως κασκόλ και ρουχισμό καθημερινής χρήσης.

Πριν ανοίξει ο συνεταιρισμός, οι κάτοικοι της περιοχής ασχολούνταν ήδη με την τέχνη της υφαντικής για οικογενειακή χρήση χωρίς προοπτικές πώλησης στην αγορά.

«Η τέχνη είχε σχεδόν ξεχαστεί,» λέει η Ναμντρόλ.

«Αλλά τώρα η παραγωγή μας είναι μικρότερη από την ζήτηση. Περισσότεροι άνθρωποι θέλουν να μάθουν την υφαντική τέχνη, και αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για την προστασία της.