Το 1936, ένα έτος πριν τον τρομερό Σινο-Ιαπωνικό πόλεμο, 93 Κινέζοι αθλητές στάλθηκαν στο Βερολίνο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η κινεζική αποστολή που ήταν η δεύτερη φορά που συμμετείχε στους Ολυμπιακούς, δεν κέρδισε κανένα βραβείο. Υπήρχαν όμως δύο γεγονότα που εντυπωσίασαν τον κόσμο. Το ένα ήταν οι παραστάσεις Κουνγκ Φου, και το άλλο ήταν οι επιδόσεις της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου της Κίνας.

Εκείνη την εποχή, το ποδόσφαιρο της Κίνας ήταν το ισχυρότερο στην Ασία. Από το 1913 μέχρι το 1934, η Εθνική Κίνας είχε συμμετάσχει 10 φορές στους Αγώνες της Άπω Ανατολής και είχε κερδίσει 9 χρυσά. Ο αρχηγός της Λι Χουέι Τανγκ αναγνωρίζεται ως ένας από τους «Πέντε Βασιλιάδες του Ποδοσφαίρου» μαζί με τον Βραζιλιάνο Πελέ.

Τον Απρίλιο του 1936, η Εθνική Κίνας με τις ελπίδες του κινεζικού λαού ξεκίνησε το ταξίδι για το Βερολίνο. Όταν έφτασε στο βρετανοκρατούμενο Χονγκ Κονγκ, ήρθε μια κακή είδηση. Η εθνικιστική κυβέρνηση (Κουομιντάγνκ) αντιμετώπιζε σοβαρό οικονομικό πρόβλημα και δεν ήταν ικανή να πληρώσει τους αθλητές στους Αγώνες.

Για να πραγματοποιηθεί το ολυμπιακό όνειρο, η Εθνική Κίνας αποφάσισε να φύγει δύο μήνες νωρίτερα για τις χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας, όπου θα μπορούσε να πουλήσει εισιτήρια παίζοντας ποδόσφαιρο με τις ντόπιες ομάδες. Έτσι συνέβη το πιο περίεργο φαινόμενο στην αθλητική ιστορία: μια ολυμπιακή αποστολή κέρδισε τα δικά της έξοδα ταξιδιού από τους αγώνες που έκανε καθ'οδόν.

Στην προσπάθεια να κάνουν μεγαλύτερη οικονομία, οι ποδοσφαιριστές διάλεξαν τα πιο οικονομικά δωμάτια στο καράβι και στο ξενοδοχείο. Μερικές φορές όλοι τους μοιράστηκαν ένα μεγάλο δωμάτιο και μερικοί κοιμήθηκαν στο πάτωμα. Όταν τα 11 μέλη αγωνίζονταν στο στάδιο, οι υπόλοιποι επέβλεπαν την έκδοση των εισιτηρίων στην είσοδο. Κατά την περιοδεία της που κράτησε δύο μήνες, η ομάδα είχε 24 νίκες και 3 ισοπαλίες χωρίς να χάσει κανένα ματς. Έτσι κατάφερε να κερδίσει πάνω από 200.000 δολάρια Χονγκ Κονγκ.