Στη αρχαιότητα υπήρχαν δέκα ήλιοι στον ουρανό. Με την ζέστη τους έκαιγαν την γη, άφηναν τα σπαρτά να μαραθούν και τους ανθρώπους λαχανιασμένους και λιπόθυμους. Τα άγρια ζώα και πουλιά απομακρύνονταν από τα ποτάμια και τα δάση για να επιτεθούν στους ανθρώπους. Οι αθάνατοι στον ουρανό ήταν συγκινιμένοι από τον πόνο των ανθρώπων, γι'αυτό και ο αυτοκράτορας του ουρανού έστειλε τον τοξότη Χόου Γι να φέρει τη τάξη στη γη. Ο Χόου Γι, με τη όμορφη γυναίκα του Τσανγκ Έρ, κατέβηκε στη γη κρατώντας ένα κόκκινο τόξο με άσπρα βέλη που του έδωσε ο αυτοκράτορας του ουρανού.
Προσπάθησε να πείσει τους ήλιους να εμφανίζονται ένας ένας κάθε μέρα με τη σειρά, έτσι ώστε να φέρνουν ζεστασιά και φως στον κόσμο, αλλά όχι τόσο μεγάλη ζέστη. Αλλά κανένας δεν ήθελε να τον ακούσει. Έτσι έπρεπε να αρχίσει τη μάχη του. Σκοπεύοντας τους ηλίους με το τόξο και τα βέλη του, ο Χόου Γι κατέρριψε εννέα από αυτούς από τον ουρανό έναν μετά τον άλλο.
Έγινε ο ήρωας των ανθρώπων αλλά οι άλλοι θεοί τον ζήλευαν και τον κακολογούσαν απένατι στον αυτοκράτορα του ουρανού. Σύντομα, ο τοξότης και η γυναίκα του εξορίστηκαν από τον ουρανό και αναγκάστηκαν να ζουν κυνηγώντας στη γη. Ο Χόου Γι, ο οποίος ήταν λυπημένος επειδή η γυναίκα του απέκτησε θνητή ζωή για τη χάρη του, κατάφερε να αγοράσει ένα ελιξήριο της αθανασίας από τη Βασιλομήτωρ της Δύσης. Το ελιξήριο μπορούσε να μεταφέρει τον κάτοχό του στον ουρανό, αλλά δυστυχώς δεν ήταν αρκετό για δύο άτομα, και έστι το έκρυψε από τη γυναίκα του. Αλλά η καινούργια ζωή στη γη δεν άρεσε στην γυναίκα του, η οποία βρήκε το ελιξήριο και το ήπιε όταν ο Χοόυ Γι δεν ήταν στο σπίτι και πέταξε στο φεγγάρι.
Ο πολύ πονεμένος Χόου Γι δεν μπόρεσε να αναγκάσει τον εαυτό του να σκοτώσει το φεγγάρι και συνέχισε να ζει μόνος του στη γη κυνηγώντας και διδάσκοντας τοξοβολία, ώσπου και σκοτώθηκε μεθυσμένος από ένα ζηλιάρη μαθητή του. Αλλά και η Τσανγκ Έρ, που ζούσε στα ανάκτορα του φεγγαριού, δεν ξανάνοιωσε ευτυχία, επειδή ένα μικρό κουνέλι ήταν τη μόνη της παρέα.
[ 
]
