Στις 5 Απριλίου, εορτάζεται στην Κίνα η γιορτή Τσινγκ Μινγκ, που στα κινέζικα σημαίνει "καθαρό και φωτεινό". Η ημέρα αυτή αποτελεί τον πέμπτο κύκλο στο παραδοσιακό κινεζικό ημερολόγιο αλλά και ημέρα τελετών και θρήνου στη μνήμη των αποθαμένων συγγενών . Ένα αρχαίο ελεγειακό ποίημα περιέγραφε μια θλιμμένη γυναίκα. Έλεγε πως τα κλήματα και τα αγριόχορτα φύτρωναν μάταια πάνω από τον τάφο του συζύγου της και εκείνος κειτόταν εκεί, μόνος του. Ήταν τόσο δύσκολο να το υποφέρει που η μοναδική της ευχή ήταν να ξαναενωθεί μαζί του μετά το θάνατό της.
Την εποχή αυτή, η άνοιξη κάνει ξανά την εμφάνισή της φέρνοντας έναν αναζωογονητικό αέρα και κατακλύζοντας τη γη με ανθισμένα λουλούδια. Οι οικογένειες επισκέπτονται και καθαρίζουν τους τάφους, κάνοντας παράλληλα και μια βόλτα στην εξοχή, έθιμο το οποίο αναπτύχθηκε στη δυναστεία των Τανγκ. Κλαδιά ιτιάς στολίζουν επίσης τις πύλες δίνοντας περισσότερη ζωντάνια στο τοπίο. Ο λόγος όμως που χρησιμοποιούνται κλαδιά ιτιάς είναι άλλος καθώς το έθιμο έχει ιστορία άνω των χιλίων χρόνων.
Την περίοδο της "Άνοιξης και του Φθινοπώρου", μια παλλακίδα κατηγόρησε άδικα για ανταρσία τον Τσονγκ Αρ, γιο του βασιλιά του κράτους των Τζιν, με σκοπό να κάνει το γιο της διάδοχο του θρόνου, αναγκάζοντάς τον σε φυγή μαζί με αρκετούς αξιωματούχους του. Κρυμμένοι σε ένα βουνό πέρασαν αρκετές μέρες χωρίς φαγητό, σε σημείο που ένας από τους αξιωματούχους, ο Τζιέ Τζι Τουέι, έκοψε σάρκα από το ίδιο του το πόδι να τη μαγειρέψει για τον Τσονγκ Αρ. Όταν το έμαθε, ο νεαρός Τσονγκ Αρ συγκινήθηκε τόσο που εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του κλαίγοντας γονατιστός μπροστά στον Τζιέ. Ο Τζιέ απάντησε πως το μόνο που ήθελε από τον Τσονγκ Αρ ήταν να γίνει ένας δίκαιος βασιλιάς. Πέρασαν τρία χρόνια με πείνα και κακουχίες μέχρι το θάνατο της παλλακίδας όταν και τελικά στάλθηκε άμαξα και στρατός να τους συνοδεύσει πίσω. Ανεβαίνοντας στην άμαξα ο Τσονγκ Αρ παρατήρησε πως ο Τζιέ φόρτωνε μια παλιά ψάθα στο άλογό του, οπότε τον ρώτησε γελώντας: "Τι στην ευχή το θέλεις αυτό; Πέτα το!". Ο Τζιέ Τζι Τουέι απάντησε τότε αναστενάζοντας: "Μεγαλειότατε, μπορώ να μοιραστώ τις δυσκολίες μαζί σας αλλά όχι τις πολυτέλειες". Με αυτά τα λόγια αποχώρησε σιωπηλά και έζησε απομονωμένος με την γριά μητέρα του.
Ο Τσονγκ Αρ, στη θητεία του ως βασιλιάς, αντάμειψε πολλούς μα ξέχασε τον Τζιέ Τζι Τουέι. Όταν του το υπενθύμισαν, εκείνος κάλεσε τον Τζιέ Τζι Τουέι ο οποίος όμως αρνήθηκε. Η άρνηση αυτή εξαγρίωσε το βασιλιά, ο οποίος διέταξε να βάλουν φωτιά στο βουνό που διέμενε ο Τζιέ Τζι Τουέι για να τον αναγκάσουν να βγει, με τραγικό αποτέλεσμα να βρουν τον Τζιέ και την μητέρα του απανθρακωμένους κάτω από μια ιτιά. Προτίμησε να πεθάνει από το να υποκύψει στην εξουσία. Ο Τσονγκ Αρ, κατακλυσμένος από τύψεις, διέταξε να οργανωθεί επιμνημόσυνη τελετή στη μνήμη του Τζιέ. Έκτοτε, κάθε χρόνο ο κόσμος θρηνεί για τον Τζιέ, τρώγει μάλιστα κρύα γεύματα διατί η φωτιά είναι απαγορευμένη την προηγουμένη μέρα. Αργότερα προστέθηκε και το έθιμο της χρήσης κλαδιών ιτιάς.
[ 
]
