Σύμφωνα με την παράδοση ο Κίτρινος Αυτοκράτορας (Huangdi, άνοδος στο θρόνο κατά την παράδοση πάλι, το 2698 π.Χ.) εισήγαγε στην Κίνα τα πρώιμα πολεμικά συστήματα. Ο Κίτρινος Αυτοκράτορας περιγράφεται ως φημισμένος στρατηγός που, προτού γίνει ηγέτης της Κίνας, έγραψε μακροσκελείς πραγματείες κινεζικής ιατρικής, αστρολογίας και πολεμικών τεχνών.
Από τα μεταγενέστερα έργα, τα Σόου Πο [επί δυναστείας Σανγκ (1766–1066 π.Χ.)] και Σιανγκ Πο (600 π.χ.) είναι δυο μόνο παραδείγματα των αρχαίων κινεζικών πολεμικών Τεχνών. Το 509 π.Χ. ο Κομφούκιος ισχυρίστηκε ότι οι άνθρωποι θα έπρεπε να ασκούνται εξίσου στις τέχνες του λόγου και του πολέμου• έτσι, άνθρωποι που δεν ανήκαν στο στρατό ή σε θρησκευτικές σέκτες άρχισαν να ασκούνται στο Γου Σου.
Στην περίοδο της Δυναστείας Τανγκ τα ποιήματα του Λι Βάι απαθανάτισαν τους χορούς των σπαθιών. Στις δυναστείες Σονγκ και Γιουάν οι αυτοκρατορικές αυλές λειτουργούσαν ως χορηγοί αγώνων Σιάνγκ Που (προγόνου του σούμο). Οι σύγχρονες έννοιες του Γου Σου αναπτύχθηκαν κυρίως από τις Δυναστείες Μινγκ και Τσινγκ.
Οι ιδέες που σχετίζονταν με τις κινεζικές πολεμικές τέχνες άλλαξαν με την εξέλιξη της κινεζικής κοινωνίας και με το χρόνο υιοθέτησαν φιλοσοφική βάση. Η ταοϊστική φιλοσοφία και οι προσεγγίσεις της, όσον αφορά την υγεία και την άσκηση, είναι πολύ πιθανόν να επηρέασαν σε κάποιο βαθμό, τις κινεζικές πολεμικές τέχνες.
[ 
]
