Ο πληθυσμός του λαού των Ντουλόνγκ κυμαίνεται στις 7400, οι οποίοι ζουν σε μία συμπαγή κοινότητα στην κοιλάδα του ποταμού Ντουλόνγκ στο Γκονγκσάν Ντουλόνγκ και στην αυτόνομη περιφέρεια Νού της επαρχίας Γιουνάν. Η γλώσσα τους είναι τα Ντουλονέζικα, η οποία ανήκει στην σινο-θιβετική γλωσσική οικογένεια, χωρίς να έχει δική της γραφή. Οι Ντουλόνγκ πιστεύουν ότι όλα τα πράγματα έχουν δικιά τους ψυχή και λατρεύουν φυσικά αντικείμενα. Ο λαός αυτός πρωτοεμφανίστηκε ως Τσιάο σύμφωνα με τους τοπικές ιστορίες του Λιτζιάνγκ, οι οποίες καταγράφτηκαν στην χρονογραφία της δυναστείας Γιουάν. Αργότερα, στις δυναστείες Μίνγκ και Τσίνγκ, η μειονότητα αυτή ονομαζόταν Τσιόου ή Τσιού. Μετά την ίδρυση της νέας Κίνας, η μειονότητα αυτή αποφάσισε μόνη της να ονομάζεται Ντουλόνγκ.
Στο παρελθόν, η κοινωνική παραγωγικότητά τους ήταν σχετικά χαμηλή, μιά και ασχολούνταν κυρίως με αρχαϊκές μορφές της γεωργίας, χρησιμοποιώντας απλά εργαλεία από ξύλο ή μπαμπού. Επίσης, οι Ντουλόνγκ δρούσαν ως φυσιοσυλλέκτες, ψαράδες και κυνηγοί για να συμπληρώνουν το διαιτολόγιό τους. Η οπισθοδρομική κατάσταση των Ντουλόνγκ απευθύνθηκε πρώτη φορά μετά την ίδρυση της μοντέρνας Κίνας το 1949. Οι Ντουλόνγκ είναι εργατικοί, φιλόξενοι και θεωρούν την φιλία άκρως σημαντική. Δεν είναι σπάνιο σε μία κοινότητα των Ντουλόνγκ όλοι να βοηθούν την οικογένεια που βρίσκεται σε ανάγκη ή δυσκολίες και να μοιράζονται το κυνήγι ίσα ανάμεσα στους συμμετέχοντες. Συν της άλλης, οι Ντουλόνγκ φημίζονται για την εμπιστότητά τους, την εκπλήρωση των υποχρεώσεών τους και την παραδοσιακές τους ηθικές αρχές και αξίες, βασιζόμενες στην εντιμότητα και απλοϊκότητά τους. Για αυτό τον λόγο δεν κλείνουν ποτέ τις πόρτες των σπιτιών τους, μιά και κλοπή θα ήταν ανέντιμη. Ακόμα και αν έβρισκαν κάτι στην άκρη του δρόμου που κάποιος έχασε δεν θα το έπερναν ποτέ.
[ 
]
