Ο Γκουάν Χαν Τσινγκ ήταν ικανός και ταλαντούχος. Ήταν καλός στην ποίηση, στο σκάκι ενώ ήταν και μουσική ιδιοφυία. Μπορούσε να παίξει «Σιάο» και «Τσιν» το ίδιο καλά όντας πράλληλα και πολύ έμπειρος χορευτής. Εργαζόταν στην ιατρική μονάδα της βασιλικής οικογένειας αλλά, απογοητευμένος από την ιατρική, έστρεψε την προσοχή του στη συγγραφή θεατρικών έργων, ασχολία για την οποία παρουσίασε μεγάλο ενθουσιασμό. Την εποχή εκείνη, ήταν διάσημο ένα είδος δραματικού έργου ονόματι «τζά τζου» που σχετιζόταν με την καθημερινότητα των ανθρώπων και το οποίο απολάμβανε θερμής υποδοχής από τους τότε ανθρώπους. Τα έργα του Γκουάν δεν είχαν σκοπό να διασκεδάσουν τους ευγενείς αλλά να διατυπώσουν με σαφήνεια τις πικρίες και τις δυσκολίες του απλού λαού.
Ήταν μια τραγική ιστορικά περίοδος, καθώς τα δικαστήρια ήταν απασχολημένα με ατελείωτες διαμάχες και εξεγέρσεις, γι' αυτό και ο Γκουάν Χαν Τσινγκ παραιτήθηκε από τη δουλειά του για να γράψει έργα για τα προβλήματα της ζωής.
Η επιτυχία του με τη δημοτική γλώσσα έφερε τα έργα του πιο κοντά στους ανθρώπους. Παρά τη μικρή φήμη των ηθοποιών, ο Γκουάν Χαν Τσινγκ τα πηγαινε πολύ καλά με τους διάφορους παραδοσιακούς καλλιτέχνες ενώ έπαιζε και ο ίδιος στη σκήνη. Ο ίδιος, περιέγραφε το χαρακτήρα που υποδυόταν σαν «...ένα χάλκινο φασόλι που δεν μπορεί να βραστεί και να μαγειρευτεί».
Με άλλα λόγια, τα έργα του αντακλούσαν το πνέυμα του μαχητή. Χαρακτηρίζονταν από ευθύτητα, θάρρος και επαναστατικότητα. Το αριστούργημά του, «Η αδικία της Ντόου Ε», αφηγείται την τραγική ιστορία μιας νεαρής γυναίκας με το όνομα Ντόου Ε. Η ιστορία αυτή αποτελεί μια από τις 10 μεγαλύτερες κλασσικές τραγωδίες στην Κίνα.
Τα έργα του ενθάρρυναν τον κόσμο να μάχεται ενάντια στην καταπίεση και επηρέασαν σημαντικά την εξέλιξη του κινέζικου θεατρικού δράματος. Ο Γκουάν έγραψε 67 θεατρικά «τζα τζου» από τα οποία σώζωνται μόνο 18. Ο τρόπος του και οι πολύπλοκοι χαρακτήρες του, παραμένουν αξεπέραστοι από οποιοδήποτε άλλο κλασσικό θεατρικό έργο στην Κίνα.
Η επιτυχία του ήταν τέτοια που του έδωσε τον τίτλο του «Προγόνου των τζα τζου» ενώ του αποδίδεται και ο τιμητικός τίτλος του «Σέξπηρ της Ανατολής» σχετικά με τη προσφορά του στη διεθνή λογοτεχνία.