Η έννοια του Τσι
Όπως και η θεωρία του γιν-γιανγκ, έτσι και το Τσι προέρχεται από την αρχαία κινεζική φιλοσοφία που θεωρεί ότι τα πάντα σχετίζονται μεταξύ τους. Κατά την παραδοσιακή κινεζική ιατρική το τσι αντιμετωπίζεται ως η θεμελιώδης ουσία του ανθρώπινου σώματος και οι κινήσεις του εξηγούν πολλές από τις διαδικασίες της ζωής. Συχνά αναφέρεται και ως ζωτική ενέργεια .
Το τσι κυκλοφορεί κατά μήκος των μεσημβρινών και των παραλλήλων. Ένα υγιές σώμα προϋποθέτει φυσιολογική κυκλοφορία του τσι, ενώ τα προβλήματα υγείας προκύπτουν όταν το τσι λιμνάζει, χωρίς κανονική ροή. Η κυκλοφορία του όμως σχετιίζεται στενά και με την ψυχοδιανοητική κατάσταση του ανθρώπου.
Συμπληρωματικά με τη διατροφή, η παραδοσιακή κινέζικη ιατρική περιλαμβάνει μια μορφή ασκήσεων που αποκαλούνται τσι κονγκ, η οποία θεωρείται ότι βελτιστοποιεί την ροή του τσι στο σώμα. Το τσι κονγκ επηρεάζεται από τη στάση του σώματος, την κίνηση, την αναπνοή, το διαλογισμό και τη συνειδητή πρόθεση του ανθρώπου για καθαρισμό ή εξαγνισμό του σώματος.
Υπάρχουν δύο τύποι πρακτικής του τσι κονγκ, ο εσωτερικός και ο εξωτερικός.
Εσωτερικό τσι κονγκ: Χρησιμοποιείται από τους ανθρώπους για τη διατήρηση της υγείας, και ρυθμίζει την εσωτερική ενέργεια του σώματος. Το εσωτερικό τσι κονγκ χρησιμοποιεί συγκεκριμένες κινητικές και αναπνευστικές άασκήσεις, προκειμένου το Τσι να συγκεντρωθεί και να κυκλοφορήσει στο σώμα.
Εξωτερικό τσι κονγκ: Η πρακτική μεταφοράς του τσι από τον θεραπευτή σε κάποιον άλλο με θεραπευτικούς σκοπούς. Αυτό το είδος τσι κονγκ είναι παρόμοιο με άλλες δυτικές πρακτικές επί του σώματος, όπως το θεραπευτικό άγγιγμα.
Οι στάσεις και οι κινήσεις του εσωτερικού τσι κονγκ αποτελούν την πιο συνηθισμένη πρακτική σήμερα και έχουν χρησιμοποιηθεί ως βάση του Τάι Τσι και άλλων πρακτικών που εφαρμόζονται επί των πολεμικών τεχνών.
[ 
]
